tag:blogger.com,1999:blog-1313028133685071734.post8315644100049952754..comments2023-10-06T07:37:08.238-07:00Comments on تلخ مثل عسل: بنبست اختر، برسد به دست سرکار خانم رهنوردUnknownnoreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-1313028133685071734.post-18436982672282466202016-02-06T10:20:19.556-08:002016-02-06T10:20:19.556-08:00مگر فراموشی ممکن است؟ مثل این است که فکر کنیم به ت...مگر فراموشی ممکن است؟ مثل این است که فکر کنیم به توپ بستن مجلس از خاطرمان برود، باغشاه، پارک اتابک. مانند اینکه بیست هشت مرداد را از یاد ببریم، غربت احمدآباد، اندوه مصدق. شبیه این که غواصهای دستبستۀ کربلای چهار را فراموش کنیم، استیصال باکری، خاک خونین شلمچه... ببینید به خدا نمیشود، بخواهیم هم نمیتوانیم اینها را از خاطر ببریم. این یادها هویت ما را ساختهاند، ما با این خاطرات، ما شدهایم. Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/11161044025521224485noreply@blogger.com