Thursday, February 17, 2005

جهان ما به دو چيز زنده است :


اولی شاعر


دومی شاعر


شما هر دو را کشته ايد


اولی خسرو گلسرخی


دومی خسرو گلسرخی


(رضا براهنی-مجموعه شعر های زندان)


در سوگ خسرو عزادارم.هنوز بعد از ۳۱ سال مرگش تلخ و بی باور است.دريغا            شير اهن کوه مردی که تو بودی.تو که به قيمت نديدن دامونت برای اخرين بار، حسرت يک ناله را به دل اصحاب زر و زور باقی گذاشتی...روحت شاد راهت پر رهرو باد

9 comments:

  1. برای ظهر پنجشنبهای که سه روز پشتش طعطيله مناسب بود

    ReplyDelete
  2. دختر ارديبهشتیFebruary 18, 2005 at 6:37 AM

    بعضی شعراشو واقعا دوست دارم...............تازه تو يه شعرشم اسم منو برده... می خواسته واسه من روسری بخره!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  3. عاشق تنها...February 18, 2005 at 8:49 AM

    سلام. مناسب بود و به جا...

    ReplyDelete
  4. سلام داداش.شعر براهنی جالب بود.از شعرای خود گلسرخی نگه داری بزن.تو هم با اين آرمانگراييِ نخ نما شده ت شبيهِ خودمی!

    ReplyDelete
  5. اوووه .... سخت نگير .... دستت قويه فقط يک کم تنبلی .... عمو بمن بگو ترشی بندری با چی ميچشبه ؟... نميدونم چرا اينقدر هوس ترشی بندری و يک گپ ساده و يک کم صدای شجريان دارم . ( فقط ) ... اون دستورو انجام دادای؟ برات يه سورپريز دارم . گذاشتم سر فرصت رو کنم .... يک کم اشک بريز .... مرد باس گریه کردن بلد باشه ( فيلم سرب )

    ReplyDelete
  6. سلام به امير.بهتری الان؟!....

    ReplyDelete