همین دیروز

و بعضی روزها هم هستند که ساخته شده‌اند تا قدر روزهای بد را بدانی. روزهایی که انگار بی واسطه درهای جهنم باز می‌شوند و تو در دوزخی... دیده‌ای آدم گاهی وقتها شکست می‌خورد، زانو می‌زند ولی در همان لحظات دشوار برقی در چشمانش هست که می‌تواند برخیزد. در دوزخ وقتی روی زانویی می‌دانی هیچ امیدی نیست، می‌دانی باخته‌ای...فارغ از حقانیتش، دوزخ امیدکش است، امیدواری را در تو می‌کشد. آدم از دوزخ که بیرون می‌آید مثل آقوی همسایه است: له‌له

حس می‌کنم لهیده‌ام رسمن