بدهی

امبرتو اکو اشاره می‌کند به تن و نقشی که در پاداش و عذاب اخروی ایفا می‌کند. اینکه چگونه تن نیکوکاران به ناز نعمت نوازش و پیکر بدکاران در شعله‌های سرکش شمع‌وار ذوب می‌شود و نتیجه می‌گیرد تن پیش‌قراول عاقبت آدمی است...ء

فکر کردم به همین فرصت زندگی و جهان خاکی اربعه که چگونه باز انگار تن نه شریک که بانی لذت است و یا نه فقط محرم، که همزاد رنج است. با پیکرمان شور زندگی را می‌چشیم و درد بودن را تاب می‌آوریم و به رغم این تن اگر که پلید و شیطانی فرض نشود حداکثر به عنوان معبد روح تقدیس خواهد شد... فکر کردم من چه بدهکارم به تنم