از نوشتن

هر بار که این همه ذهنم درگیر نوشتن می شود و می نویسم بعدش بدنم واکنش نشان می دهد.دچار برون ریزی می شوم.یکبار که چنان لرزی بر من مستولی شد که آزاده بنده خدا مثل اینهایی که می خواهند آتش خاموش کنند،با پتو خودش را پرت کرد روی من تا جلوی ویبره شدیدم را بگیرد...دیشب تا بحال هم دارم شرایط جسمی نامتعادلی را از سر می گذرانم.می دانی انگار ناخوداگاه با کلمات نیشتر می زنم به زخم های کهن و سر باز می کنند و چرک و جراحت خارج می شود که این طور چار ستون تنم بعدش می لرزد...غلط نکنم اما حاصل کار این بار بیارزد به آن همه لرزیدن