می‌دانی...سهم آدم‌هایی مثل تو از جهان، جنون است. زندگی، شادی، رنج، لذت، دردشان جنون‌آمیز است. بی این دیوانگی متبرک، کل دنیا چیزی نیست جز آمد و شدی از پی هیچ. دیوانگی دنیا را برای این آدم‌ها دوست داشتنی می‌کند... مجنون باش پسر جان. از شکست و شکستن نترس، به وقتش بشکن.
گفت که سرمست نی ای رو که از این دست نی ای
ReplyDeleteرفتم و سرمست شدم از طرب آکنده شدم
من عاشق دیوونه هام.
با مهر
من هم دیروز از دیوانگی دلم نوشتم در آغاز این بهار....
ReplyDeleteوای! من چقدر احتیاج داشتم 1 نفر این حرفها رو دقیقاً همین الان بهم بزنه راستش به همین امیدم صفحه بلاگت رو باز کردم. خیلی ممنونم!
ReplyDeleteیا حضرت عباس!!!!!!!!!!!! شکست.............
ReplyDeleteای ول و جنون و دیوانگی که من سر دسته خلها و دیوانه هام
ReplyDeleteاومدم که بنویسم اگه من دیوونه باشم،دلیل نمیشه هر کسی رسید به سبک عصر بر بر ها یه سنگی بزنه و بره.به قول مشیری:ای عشق شکسته ایم،مشکن ما را،اینگونه به خاک ره میفکن ما را... میخونمت به تازگی اما مدام...خوش باشی
ReplyDeleteدر این حصار بشکن!
ReplyDelete