آن تمنایِ پنهانِ پشتِ میلِ خوانده شدن... اگر نوشتن به نمایش گذاشتن بخش‌های زیبای روحت باشد، خوانده‌شدن شبیه نوازش شدن است، تایید گرفتن... تمنای پنهان دوست‌داشته‌شدن: من چیزی آفریده‌ام که دوستش داشته‌اند، پس به‌تبع‌آن دوستم دارند.
این‌طور اگر به نوشتن نگاه کنیم، هر نوشته‌ای همواره مخاطب خاص دارد. کسی میان خیل خوانندگان که تو خوانده‌شدن توسط او را خوش‌تر می‌داری، گوشه‌چشمی در نوشتارت معطوف اوست. تاییدش جانِ نوشتهء توست و دلیل بی‌هوده نبودنش. فرق نمی‌کند مقاله‌ای در تحلیل بازار نفت می‌نویسی یا نقدی بر فیلمی یا شعرعاشقانه... بی‌مخاطب خاص، حتا اگر شده فرضی، آنِ نوشتن هرگز اتفاق نمی‌افتد انگار، بی آن تمنای پنهان دوست‌داشته‌شدن...
ما شما رو سال‌هاست می‌خونیم و می‌پسندیم
ReplyDelete