به نظرم يکی از بدترين مصيبت های دنيا اين است که آزار دهنده ات کسی باشدکه خيلی برايت عزيز است و خيلی بيشتر محترم...اين مواقع مدام مجبوری خودت را ويران کنی.دارم با تمام قوا همين کار را ميکنم!
پی نوشت:برگشتم.همه چيز انقدر خوب بود و چنان آرامشی داشتم اين دو روز که...ممنون رفيق بابت همه بزرگواری ها و زحمت ها.اما امان از برگشتن!
No comments:
Post a Comment