چیزی هست در بازی آرژانتین که جذبم می‌کند: آنها از فوتبال لذت می‌برند و با تمام وجود بازی می‌کنند . نظم تاکتیکی دل‌پذیر آلمان، هارمونی اسپانیا یا جاه‌طلبی برزیل را ندارند اما یک‌جور محشری رها و سرخوشند. همیشه در جام جهانی هوادار هلند و ایتالیا بوده‌ام، مخالف آلمان و برزیل. راستش این دوره از همان روز اول خصومتی با آلمان نداشتم و الفتی با ایتالیا، هرچند همچنان چشم دیدن برزیلی‌ها را ندارم.
دلم می خواهد این دفعه آرژانتین قهرمان شود که یاغی‌گری ناب‌شان مفرح ذات است. اصلن فرض کنید دلم می‌خواهد مارادونا جام را بگیرد دستش و گریه کند، این بار نه مانند فینال رم از سر ناکامی که از شوق پیروزی. جهان فوتبال یک جام به دون دیگو بدهکار است و شاید این دوره بهترین زمان برای ادای دین باشد: پیش برو آرژانتین
عمیقن و دقیقن در مورد آرژانتین باهات موافقم. به جور دلنشینی فوتبال فقط براشون فوتباله.
ReplyDeleteمن هم مثل تو همیشه طرفدار ایتالیا و هلند بودم و هیچ وقت هم جذب فوتبال برزیل نشده ام حتی وقتی که رونالدو ، به به تو، و یا روماریو را داشت. این بار هم از سر عادت همیشگی طرفدار ایتالیا بودم! و به خاطر حذفش حتی ناراحت هم شدم! اما شوری که در فوتبال آرژانتین هست بدجور آدم را به هیجان می آورد. اصلاَ عاشق آن پیراهن راه راه آبی و سفیدشانم که خیلی کم تغییر کرده بعد از سال ها! اما آرژانتینی ها کار خیلی سختی دارند در برابر آلمان متحول شده و جوان شده ی امسال
ReplyDeleteاگر آلمان ببرد چه می گویید؟
ReplyDeleteسلام امیر جانم
ReplyDeleteشرمنده من تازه کامنتت رو خوندم
برای یک مثال خیلی ساده فرض کن می خوای صدای پخش یک موسیقی رو با ولوم زیاد کنی
همین که ولوم رو یه مقدار می پیچونی صدا مقداری بیشتر می شه تا حدی که مورد نیازت هست.
حالا فرض کن بین پیچوندن ولوم و زیاد شدن صدا یک تاخیر وجود داشته باشه حالا اگه بخوای صدا رو زیاد کنی اول ولوم رو می پیچونی می بینی صدا زیاد نشد پس بیشتر می پیچونی یه هو متوجه می شی صدا از حد مطلوبت خیلی بیشتر شده حالا صدا رو کم می کنی باز کم نمی شه! بیشتر کم می کنی یهو متوجه می شی خیلی کم شده و دوباره زیادش می کنی.
تو این مثال تاخیر بین افزایش ولوم و افزایش صدا رو ثابت فرض کردیم. حالا این تاخیر خودش می تونه متغیر باشه.
حالا فرض کن هم تاخیر متفاوته و هم مقیاس افزایش یا کاهش (یعنی یک دور پیچوندن ولوم تاثیر کم یا زیادی رو تغییر صدا داشته باشه)
این ثابت های زمانی تو جامعه هم وجود داره. تو انسان ها هم به نوعی وجود داره.
این مثالی که من زدم یه نوع موج "میرا" بود چون بالاخره به صدای مطلوب می رسیم. حالا امواج غیر میرا و... نیز وجود دارن.
من هم امیدوارم آرژانتین یا اسپانیا این دوره قهرمان و برزیل هم همین امشب در بازی با شیلی حذف بشه... ایتالیا همیشه تیم محبوبم بوده و هست اما باید پذیرفت که امسال تیم ایتالیا خیلی ضعیف بود.
ReplyDeleteامسال فقط ارژانتین!!
ReplyDeleteالمانو دوست داشتم چون قرار بود انگلیسو بزنه.ولی کلا ارژانتین دقیقا هم بخاطر همون "یاغی گری"که گفتی
viva argentinaaaaaaaa
ReplyDeleteایتالیای امسال رو ولقعا نمی شد باهاش الفتی داشت ، و واقعا در مورد رها بازی کردن آرژانتین درست نوشتی ، من دوست دارم آرژانتین ببره به خاطر زیبا بازی کردنشون و هیجان داشتن بازی هاشون ....
ReplyDeleteامیر جان برات متاسفم که آرژانتین ات همین بازی پیش روش از آلمان مرد و مرتب و روان شکست میخوره و مث دوره پیش که آلمان حذفش کرد بر میگرده خونه ... کنت یواخیم لو ... پیپیپ هورا ... پیپیپ هورا
ReplyDeleteمن حدس میزنم امسال تیمی قهرمان میشه که هیچکس توقع نداره مثل اوروگوئه بازی آلمان وآرژانتین راهم رو برد آرژانتین شرط بستم ببازم مهم نیست چون سر شام است بالاخره یک شام حسابی می خورم هرچند پولش از جیب خودم باشد
ReplyDeleteچون نوشته هاتو خیلی دوست دارم پس دعا میکنم آرژانتین قهرمان بشه و دل تو شاد.
ReplyDeleteمن این عاشقانه هایت را خیلی دوست دارم و خیلی دلم میخواست از رو دستت تقلب کنم ولی چون هنوز ذره ای وجدان دارم اینکار رو نمی کنم. فروشنده هستی؟
ey val! pas to ham ba man too ye dasteh hasti dash Amir
ReplyDeleteمن هم از همین تریبون رسمی اعلام میکنم که چشم دیدن برزیل را ندارم! پس پیش به سوی آرژانتین قهرمان
ReplyDeleteمن هم از همین تریبون رسمی اعلام میکنم که چشم دیدن برزیل را ندارم! پس پیش به سوی آرژانتین قهرمان
ReplyDeleteمن از برزیل خوشم میاد. هرچی میخواید بگید. عوام، غیر یاغی یا هرچیزه دیگه ای. با اینکه هرکدوم 45-50 میلیون قراردادهاشونه ولی یه جوری بازی میکنن،انگار چیزی تو این دنیا براشون مهمتر از قهرمانی برزیل نیست! مردم فقیر برزیل تمام خوشیشون تو این دنیا همین قهرمان شدن تو جام جهانیه. ولی برام جالبه که پسرای میلیون دلاریشونم همین احساسو دارن. برا یه برزیلی در هر جایگاهی، هیچی مهمتر از بردن جام جهانی نیست. این حسشونو خیلی دوست دارم.
ReplyDeleteولی همه اینا دلیل نمیشه نگم ویوا ندرلند!!!
ReplyDeleteمن عاشق هلندم :دی
آخ گفتی.
ReplyDeleteاین رهایی پس زمینه ی رفتار اکثر این امریکای لاتینی هاست. و فکر کنم با توجه با چیزی که ما ایرانی ها تو زندگی کم داریم جذاب ترین احساس برامون باشه.
مرد مختصر.
این چیزهایی که می گی رو من تو بازی برزیل می بینم! آرژانتینی ها ترس از باخت دارند. و وقتی با یک تیم ضعیف طرف هستند غرور بیش از حد دارند و سعی می کنند حریف رو تحقیر کنند. نه فقط با بازی، بلکه با رفتارشون.
ReplyDeleteمن هم همیشه طرفدار ایتالیا و هلند بودم و مخالف آلمان، آرژانتین و برزیل! ولی وقتی بازیشون با انگلیس رو دیدم با خودم گفتم چرا من باید از اینها بدم بیاد؟!
ضمنا من قیافه این دون دیگوی شیاد دوپینگی دیوونه رو نمی تونم تحمل کنم :)
اپ کردن بلاگ هم رفته تو لیست سهمیه بندی های امسال؟؟
ReplyDeleteدوست ندارم روزی که خانه ات رو دوست نداشته باشی و ترکش کنی
ReplyDeleteمی دونم کامنت پست قبلی رو بستی. فقط دلم خواس بهت بگم چه خوشبخته اونی که تو رو داره. خوش به حالش
ReplyDeleteبعضی وقتا اتفاقی بعضیا اتفاقی خیلی شبیه هم میشن. امسال از روز پیش از اول ایتالیا رو بوسیدم گذاشتم کنار و به آلمان دل دادم. برای اولین بار آرژانتین رو هم دوست داشتم امسال. شاد باشی.
ReplyDelete