مثلن وبلاگ

زندگی سنتی زندگی راحتیه.قبلن بسی بزرگان اظهار لطف فرمودن و برات فکر کردن و برات تصمیم گرفتن.در قالب های سنت تو میدونی چه جوری بهتره حرف بزنی،چه جوری نیاز جن.سیت رو بر طرف کنی،چه جوری بچه دار شی و تا اون حد حتی که چه جوری و با کدوم پا وارد مستراح شی...اما امان از وقتی که نخوای سنتی زندگی کنی:تمام محیط سنت زده اطرافت بهت فشار میاره تا تو رو مثل خودش کنه،والد درونت مدام شماتت میکنه و تازه دردسر آزمون و خطاهای زیادی رو هم باید تحمل کنی.یکجور هایی انگار باید لذت زیادی پشت این ماجراجویی باشه که بخوای قالب های سنت رو بریزی دور و مسیر منحصر به فرد خودت رو پیدا کنی.لذتی که به تحمل همه اون دردسر ها بیارزه.اصلن چرا دارم اینا رو مینویسم؟نمیدونم.داشتم یه درفشانی میکردم عطف به این پست که مشمول خود سانسوری شد ولی به سن کامپوستل قسم که یه روزی که خیلی دور نیست مفصل میام مینویسم