یادگار یک شب سرد

آلفرد:« کاش محدودیت‌هاتون رو بشناسین ارباب وین»

بروس وین:« بتمن محدودیت نداره»

آلفرد:« ولی شما دارین»

کریستوفر نولان- شوالیه تاریکی

بتمن را اگر تصویر رویایی بروس وین بپنداریم، خود کاملش، چیزی که روزگار به او تحمیل کرده تا آنگونه شدن را بخواهد شاید متقاعد شویم که قصه ی خیلی از ما شبیه قصه ی بروس وین است. ما تصویری رویایی از خودمان داریم، تصویری کامل و توانا؛ بعد این تصویر مانند بتمن هیچ نقطه ضعف و محدودیتی ندارد اما همانطور که بروس وین، بتمن نیست بلکه آدمیست با محدودیت های مشخص انسانی، هیچ کدام از ما صرفنظر از حقانیت آن تصویر، مشابه تصویر آرمانی مان نیستیم. مخلوط شدن این دو، آمیختگی چیزی که باید باشد با چیزی که هست، موجب اشتباه محاسبه می شود و تاوان چنین اشتباهی همیشه رنج است...آلفرد آرزوی خوبی برای اربابش دارد: محدودیت هایت را بشناس و من حتی می خواهم فراتر از آن بروم و بگویم محدودیت هایت را دوست بدار