آن ذات یگانه نامور

در «دوست داشتن» از پی امنیت نروید، نا‌امنتان می‌کند. به دنبال آرامش نباشید، نا‌آرام خواهید شد. شادی را جستجو نکنید، غم خواهید یافت.لذت نطلبید، رنج را در انتظار خود می‌یابید...«دوست‌داشتن» را بخاطر خودش بخواهید، برای اندوه و درد همزادش آغوش بگشایید تا امن و آرامتان کند، شادی و لذت را به شما هدیه سازد زیرا «دوست‌داشتن» کیمیایی است که به برکتش می‌شود در عمق روح، آن ذات یگانه نهفته، را جستجو کرد و گنج گمشده‌ی اجدادی را یافت.

«دوست‌داشتن» باطل‌السحر مرارت های روزگار ماست. بندی که آدمی را از هر زندانی می‌رهاند، جنونی که عاقلانه ترین مسلک جهان است. متبرک باد این جنون بر ما، ما که به« دوست‌داشتن» مومنیم.