می نویسم

چند بار این صفحه را باز کرده باشم که بنویسم خوب است؟ چند بار حس کرده باشم حرف دارم و حروف سر باز زده باشند از کلمه شدن؟ از سال 81 تا حالا به گمانم هیچ وقت نبوده که چنین بی واژه مانده باشم. دیگر کم کم دارد وهم  برم می دارد که شاید هر آنچه که می نوشتم تحت تاثیر آن صفحهء مدیریت پرشین بلاگ بود و لاغیر. آدم می شود به سرویس دهندهء وبلاگش هم معتاد شود؟ هفتهء پیش برای دوستی نسخه می پیچیدم که فلان کار را انجام بده، هر چند انجامش ابتدا دشوار باشد، بعد یک قدم سخت اول را که برداری همه چیز آسان تر خواهد بود. چه کسی بود که می گفت هر وقت به کسی نصیحتی می کنید بیش از او خود محتاج آنید؟ انگار بی راه نمی فرمود...اینجا مرتب از این به بعد به روز خواهد شد. مثل یک آیین روزانه، مثل گرامی داشت زندگی. حالا هر چند دشوار

حالا که قرار است قیامت شود کسی می داند نیم فاصله در بلاگ اسپات چطور به منصه ظهور می رسد؟ اجرکم عندالله