روزهايی هستندکه خلق شده اند تا به يادمان بياورند زندگی کردن بسيار متفاوت است با زنده بودن.روزهايی هستند که چنان بر تارک بودن ميدرخشند که ساليان سال زندگی وادارت ميکند سالروزشان را جشن بگيری.روزهايی هستند که متبرک ميشوند با ياد تو بانوی من...روزهايی که نور ميدود در رگانم ، شادی از چشمهايم سر ريز ميکند و زندگی ناگهان سبز ميشود.روزهايی که اميد تعميد پيدا ميکند در هرم نگاهت،روزهايی که مملو ميشوند از نوازشگری صدايت و من ميفهمم موسيقی گامهايت دلنواز ترين صدای دنياست...روزگاران تو بانوی من!روزگارانت تا ابد خجسته!
وای چه ميچشبه تو اين روزگار اين جملات!
ReplyDeleteحتی...حتی يه نفر به يه نفر ديگه بگه.....
هميشگی باد اين جملات...هميشگی!
:)
مي دونستيد...از بانو که نمی نويسید يکم از شکل؛خودت؛ دور ميشی!؟خوبه که گاهی طی يک عمليات متهورانه و جسورانه شکل خودت ميشی....
ReplyDeleteسلام امير
ReplyDeleteچقدرشيرين حرف مي زني اميرجان ارامش ونوازش شيريني است دركلامت ازهرچه كه بگويي
ReplyDeleteمن روز هايم را همچو تا جی در سر دارم اما چرا نگينی از ان ند ر خشيد خود در حيرتم
ReplyDeleteآقا امير، خيلي خوشحالم از خوشحاليت. جاودان باد :)
ReplyDeleteبيش باد!
ReplyDeleteتو از سلاله کدام قبيله ای که بوی نان تازه را با زن روستايی اشتباه ميگيری ؟....
ReplyDeleteفوق العاده بود
اين روزهايت پايدار.
ReplyDeleteاز شادمانيت خوشحالم.
ReplyDeleteشیرینی این لحظه هایت مانا
ReplyDeleteمن پيشنهادم رو يه بار ديگه و اين بار با صدای بلند اما هنوز مودبانه تکرار ميکنم ! ..... جان تو می طلبه که اينجا باشی !
ReplyDeleteلبخند
ReplyDeleteچنين باد !
ReplyDeleteروزگارانتان تا ابد خجسته.
ReplyDelete