Tuesday, July 13, 2010

برادر جان

فردا روزی شاید برای آدم های نسل بعدی تعریف کردیم:« ما در زمانه‌ای زیستیم که دل‌خوشی کیمیا شده بود»

18 comments:

  1. اینجا آیکون یک آه گنده ندارد؟

    ReplyDelete
  2. در ضمن شاید به خاطر تیترش باشد یا به خاطر حسش موقع خواندنش به وضوح داریوش داشت برادر جانش را در گوشم می خواند

    ReplyDelete
  3. n تا لایک!

    ReplyDelete
  4. و تاریخ  از یاد نخواهد برد کیمیاگران پوست کلفتی رو که ما بودیم.

    ReplyDelete
  5. شاید هم آنها حوصله شنیدن غمنامه های ما را نداشتند اصلا....

    ReplyDelete
  6. همه ی پنج تا کامنت قبلی رو هستم

    ReplyDelete
  7. پير فرزانهJuly 13, 2010 at 3:15 PM

    و چه سخت جان بودیم ما.

    ReplyDelete
  8. کاش نگن بهمون: ((مثل الان بود؟))
    و اگه گفتن نگیم: ((خیلی بهتر بود))

    ReplyDelete
  9. ما که دو جانبه غصه میخوریم برایمان سخت تر است پسر

    ReplyDelete
  10. به شرطي كه اونها هم بدونن دل خوش چي هست!!!

    ReplyDelete
  11. به ياد شعر شفيعي افتادم، كه كودكي به نام خوشبختي گم شده است.

    ReplyDelete
  12. ایران ,کشوری که سرشار از داشته ها ست.احال نه نتها دلخوشی که همه چیز  درش نایاب و کمیاب و نادر و کیمیا شده.

    ReplyDelete
  13. کیمیاگری در پی کیمیاJuly 14, 2010 at 4:18 AM

    من خودم در پی کیمیا که بودم اینو یافتم که برای یافتن کیمیا باید انقدر به آتیش زل زد که تطهیر روحی شد! فکر کنم پس روش گاندی در مقابل انگلیسی ها بهتره که هی رو ریل قطار با همه می نشست و زل میزد تو چشم انگلیسی ها!

    ReplyDelete
  14. و شاید در ادامه گفتیم " اما تونستیم پیداش کنیم"
    من دلم به کوچکترین داشته ها خوش است و این کیمیا نیست...

    ReplyDelete
  15. اگر نسل بعدی مفهوم دل خوشی را از یاد نبرده باشد...

    ReplyDelete
  16. شخص ما که خود سبب ساز بسیاری از انواع دردسرها و ایضاً دلواپسی ها برای دور و بری هامان هستیم، دم نقد دل نگران حضرت یوسف آباد مکان شماییم.
    ...
    ما همان ساقی حسنیم که با گردش چشمی/ همچو پیمانه ی می زنگ غم از دل بزداییم !
    آره جان داداش! شک نکن!
    فرصت شمار صحبت، کز این دوراهه منزل/ چون بگذریم دیگر، نتوان به هم رسیدن!

    ReplyDelete
  17. سارا سراییJuly 14, 2010 at 7:24 AM

    آره! کیمیا شده!

    ReplyDelete
  18. هی.......
    دل خوش سیری چند؟

    ReplyDelete