داشتم با خودم زمزمه میکردم: حریم روح آدمی گاهی سرجمع حرف هایی است که نمی زند.. همین جمله رو گوگل کردم تا یادم بیاد چند سال قبل کجا خوندمش.. بعد از3 سال برگشتم دوباره به این وبلاگ همیشه ساده و پر حرف و درد.. یه حس عجیب و غریب و دور و نزدیک.. و دوباره یادم اومد که سال ها قبل یک رهگذر دائمی بودم تو این وبلاگ که همیشه ساکت بود.. ..سکوت در برابر یک یک روحی که اسمش شاید امیر باشه..
داشتم با خودم زمزمه میکردم:
ReplyDeleteحریم روح آدمی گاهی سرجمع حرف هایی است که نمی زند..
همین جمله رو گوگل کردم تا یادم بیاد چند سال قبل کجا خوندمش..
بعد از3 سال برگشتم دوباره به این وبلاگ همیشه ساده و پر حرف و درد..
یه حس عجیب و غریب و دور و نزدیک..
و دوباره یادم اومد که سال ها قبل
یک رهگذر دائمی بودم تو این وبلاگ که همیشه ساکت بود..
..سکوت در برابر یک
یک روحی که اسمش شاید امیر باشه..