در ستايش زنانگی

فیلم با تصویری سیاه سفید شروع میشود.مرد،سی ساله و عرب تبار است و رو به دوربین توضیح میدهد که تاجر موفق و سرشناسیست که آپارتمان شیکی در نیویورک دارد.فقط کمی زمان لازم است تا دریابیم مرد بدهکار ورشکسته ای بیش نیست که جانش بخاطر بدهی توسط دو گروه گانگستری تهدید میشود.همه تلاشهای او برای سامان دادن زندگیش با شکست مواجه میگردد تا اینکه جان زنی بلند قامت را از غرق شدن در رودخانه نجات میدهد و این سر آغاز آشنایی او با آنجلا میشود:آنجلایی که در ادامه در میابیم فرشته ایست که از آسمان برای سامان دادن به زندگی مرد آمده و...

فیلم آنجلا،ساخته لوک بسون،روایت معرکه ای از نیاز انسان امروز به زنانگیست.هنگامی که مرد رو به دوربین از موفقیت هایش میگوید و بعد بیننده میفهمد که تمام آنها، رویاهایی سراب گونه بیش نیستند دو نکته مهم آشکار میشود:نخست آنکه بدون زنانگی،زندگی چیزی کم دارد حالا چه در زندگی مادی موفق باشیم و چه ناموفق و دیگر آنکه برای نیل به آرزوهایمان ما محتاجیم به حمایت زنانگی.اما این زنانگی چیست؟

بنا به نوشته کارل گوستاو یونگ،همه انسانها در واقع موجوداتی دو جنسیتی محسوب میشوند.هر انسان مذکری در درون خود زنی دارد به نام آنیما و هر موجود مونثی در بطن خویش روح مردانه را حمل میکند به نام آنیموس.آنیما در واقع انرژی زنانه،منبع احساسات و عواطف و همان یین در دوگانه یین و یانگ میباشد.بدون یک آنیمای درست درک شده،همه ما موجوداتی سطحی،بدون تماس با عواطف،سر درگم و اسیریم.به باور من جهان مثل فیلم لوک بسون تصویر بدون رنگ سیاه سفیدیست که فقط و فقط با ظهور زنانگی رنگ میابد و دلپذیر میشود.این زنانگی را باید ذره ذره کشف کرد،پرورش داد و مدام با آن در تماس بود،تا زندگی،زندگی شود. پس زنده باد زنانگی!

پی نوشت:زنانگی به هیچ وجه به مفهوم موجود مونث بودن نیست همانطور که مردانگی خیلی وقتها هیچ ربطی به مذکر بودن ندارد.زنانگی یک انرژی پایه مشترک میان همه انسان هاست.بسیار زنانی را دیده ام که ارتباطشان با زنانگی بسیار بسیار قطع تر از مردان بوده است