گردون ۴۲

کتاب هفته:قدرت اسطوره،نوشته جوزف کمپبل،ترجمه عباس مخبر،نشر مرکز:جمله معروفی ار یونگ وجود دارد که میگوید:«رویا یک اسطوره شخصی است و اسطوره یک رویای جمعی»شاید به همین دلیل باشد که روانشناسی نوین تا بدینسان برای اسطوره ها ارزش و اعتبار قائل است.کتاب به صورت پرسش و پاسخ تهیه شده و این امکان را به خواننده میدهد که سوالات ذهنیش را در قالب پرسشهای طرح شده از معروفترین اسطوره شناس قرن بیستم بیابد.کتاب را میخوانید در میابید حیطه اسطوره ها دقیقن از اعماق روحتان تا عادی ترین اعمال روزمره تان گسترده شده اما ما از آن بی خبریم.قوین خواندنش توصیه میشود

شعر هفته:پاییز /در آستانه موهای قهوه ایت/مکث میکند/تامل فصل را /مگرصنوبری دریابد/و اخرین برگش را/پیش پای تو زمین بگذارد/من عاجزم(حافظ موسوی/سطرهای پنهانی)

فیلم هفته:eternal sunshine of the spotless mind :لذت خالص.این بهترین واژه ایست که میتوانم حسم را از تماشای فیلم بیان کنم.بازی کیت وینسلت معرکه بود به نظرم.اسکار بهترین فیلم نامه سال ۲۰۰۵ واقعن حق این کار مشترک میشل گوندری و چارلی کافمن محسوب میشد.عاشقانهء دیدنی ای بود

وبلاگ هفته:سيب گاز زده...از ادبيات مينويسد و خوب هم مينويسد

پست هفته:اين پست در ستايش خنده...

آهنگ هفته:به اين صدای مخملی بوچلی گوش کنيد و حظش راببريد

درنگ هفته:محمد فائق به بهانه فرخنده زاد روزش

يک روز عصر پاييزی را يادم می آيد که برايم«ياورا مسم»شهرام ناظری را به فارسی ترجمه کرد و در تفسير ياور گفت که در برخی فرق تصوف،دراويش همديگر را ياور خطاب ميکنند به هنگام سماع و وجد،همانطور که چپ های قديمی به هم ميگفتند تاواريش:يعنی رفيق و از همين جا شايد،تاواريش رفيق شد و رفاقت شد او!تلخ بودن را به وقت تلخی،مرد بودن را به وقت سختی،باده گساری را به هنگام نوشانوش می و دوستی را به همه وقت خوب ميداند...بهانه نوشتن اين سطور شد فرخنده زادروزش،باشد که به يمن اين روز نکو،زمانه با او مهربانتر باشد و او با خودش همچنين...دلش خوش و چتر رفاقتش بر سر ما هماره گشوده

دوستشان دارم هفته:

کارگردان:جوزپه تورناتوره:راوی حسرت،قصه از نشدن و نرسيدن و ناکامی ميگويد اماهميشه پنجره ای را باز ميگذارد تا از آن نور جريان يابد و تاريکی يکسره مسلط نشود.از سينما پارادايزو تا مالنا،تورناتوره نشانمان ميدهد که تنها پادزهر تنهايی غريبانه آدمی ،شايد همين اميد دل انگيز روزی رسيدن باشد

بازيگر:ژوليت بينوش:از آن آدمهايی هست که حس ميکنی هر روز احتمالن جايی در خيابان،موقع سوار شدن به تاکسی يا در صف سينما ميبينی اش و اين عادی بودن شايد مهمترين رازو رمز متفاوت بودن ژوليت بينوش است.ميان فيلمهايش آبی را بيشتر دوست دارم و شکلات را.در اولی جلوه ای از اقتدار همراه با غم نشان ميدهد و در دومی تصويری از اقتدار توام با وجد و هر دو باور پذير و به غايت.اين کار فقط شاید از خود بينوش بر بيايد و بس

نويسنده:چارلز بوکوفسکی:از آن نويسنده هايی است که به طرفة العينی دل من را برد.هنری چيناسکی-پرسوناژ اصلی اکثر داستان هايش-را من خوب ميشناسم.بين خودمان بماند در من يک هنری چيناسکی تمام عيار زندگی ميکند چنان که بعضی وقتها صبح،بيدار که ميشوم وقت ميگذارم و فکر ميکنم که امروز امير حسين باشم يا هنری.فکر نکنم جز موسيقی اب گرمش کتاب ديگری از او به فارسی ترجمه شده باشد پس همين يک کتاب را دريابيد

ديگران:آزموسيس جونز وبلاگ نويس:يک نفر بعدن سر فرصت بيايد برايم بگويد که چطور ميشود با کسی که حتی يکبار هم نديده ايش انقدراحساس نزديکی کرد؟از معدود وبلاگ نويسانی است که همیشه منتظر نوشتن پست جديدش هستم.طنز سرشار و گيرايی دارد که همزمان وقتی لبت را مجبور ميکند به لبخند زدن،از مغزت هم مثل تراکتور کار ميکشد