ای برادر ها خبر چون ميبريد...

باید بگردم خاطره پیدا کنم از تو...آن روزهایی که میخواستی بروی خارج و آن کتاب رابین هود انگلیسی دستت بود خوب است؟آن روزی که با آزاده رفتیم و عکس گرفتیم چطور؟آن روزی که من کنکور داشتم و تو برگشتی،خسته و مضمحل،خوب است؟کاش یکبار فقط یکبار ازت میپرسیدم چند بار در سالهای لعنتی بعد، آرزو کردی که کاش میماندی همان غربت و همانجا خلاص میشدی،این را هم ازت نپرسیدم و گذشت...برای من همیشه یک خاطره دور بودی،تعریف میکردند از عمویی که در خارج داشتم و خارج جایی بود ورای اینجا و سرزمین راز و رمز!عمویی که میگفتند که خیلی باهوش بود و چپ بود و زندان رفته بود و خوب میرقصید.یکبار خودت برایم از به جنگل زدن و مبارزه مسلحانه ات گفتی و اینکه پای اعدام بودی و جستی،اینکه دانشگاه قبول شدی و در گزینش ردت کردند و مجبور شدی تن بدهی به غربت...یادت می آید یکبار عاصی برگشتی و بهت گفتند آبرویمان میرود اگر بگوییم بچه مان هیچی نشده و از خارج برگشته؟مجبورت کردند دوباره برگردی،تلفن زدنهایت از همانجایی که اسمش خارج بود و کارت پستال هایی که از این سو آن سوی دنیا میفرستادی و پدر با افتخار پزت را میداد که برادرم مارکوپلو شده...همه شان را امشب مرور کردم،ان آخرین مکالمه لعنتی مان را هم.چه ساده فرصت شاد کردن دل هم را از دست میدهیم بعضی وقتها...امشب همه را مرور کردم وقتی که دیگر نیستی...رفتنت مبارک!

هی حالا بگردم دور خودم و زمزمه کنم:این سفر آن گرگ یوسف را درید!