استحاله خشونت

صبح ها که می آیم شرکت،از میدان ولی عصر رد میشوم.بارز ترین چیزی که جلب نظر میکند گشت ارشاد است و چند موجود مونث چادری که نگاهشان مثل سگ تازی میچرخد بین رهگذران که نکند ایمان کسی خدای ناکرده جر بخورد.دیده ام که عموم برخورد ها هر چند به شدت تحقیر آمیز است اما خشن نیست.نسل من میدانند که خشونت یعنی چه؟دهه جهنمی شصت هنوز از یادمان نرفته و چوب بر سر زدن ها را-یادم می آید که در شهر من چماق داران حزب الله میچرخیدند در خیابان و هر جوانی را که شلوار لی پوشیده بود یا آستین کوتاه داشت کتک میزدند و این مال صد سال پیش نیست فقط خاطره ای از بیست سال گذشته است-برایم جالب بود که رفته رفته انگار استحاله شده اند عسس و محتسب حکومت و در اوج بازتولید روابط دهه شصت از کاربست آنگونه خشونت ناتوانند.حالا تذکریست و تعهدی اما در دهه شصت شلاق بود و کتک و محروم شدن از بسیاری حقوق اولیه شهروندی.فکر میکنم که این ملت انگار با تحملش درندگی حاکمان را میفرساید در مرور زمان.مغول آدم خوار را آدم وار میکند به عصر ایلخانی،باتوم بر سر کوبیدن های آژان های پهلوی اول تبدیل به دندان قروچه پاسبانان پهلوی دوم میشود در قضیه کشف حجاب،حالا هم تیغ بر صورت کشیدن و شلاق زدن شده تذکر و تعهد...سگان پاچه بگیر را ما در این خاک راضی کرده ایم به واق واق کردن.این خود کم دستاوردی نیست برای یک ملت بلاکشیده...فقط این میان نمیدانم چرا حاکمیت یادش رفته که مگر رضا خان توانست به ضرب باتوم روسری از سرمان بردارد و کلاه پهلوی بر سرمان بگذارد که این حضرات فکر  میکنند با بگیر و ببند میتوانند شبیه انسانهای هزار و چهارصد سال پیش را بیافرینند از ما؟دلم روشن است که این زمستان هم ماندنی نیست