با خواندن مطالب شما متوجه شدم شما از علاقه مندان مباحث یونگ هستید . کتابی با عنوان زندگی برازنده من توسط انتشارات بنیاد فرهنگ زندگی منتشر شده که به موضوع بیداری قهرمان درون که یکی از مباحث مطرح در دوره های یونگ است می پردازد . ممنون خواهم شد این موضوع را پس از بررسی خدمت علاقه مندان به این حوزه اطلاه دهید
نوشتن یا ننوشتن خیلی مهم نیست. مهم این است که هستی. تو این دوره و زمونه نوشتن بهای اندکی دارد. خیلی خیلی خوش شانس باشی نوشته ات می شود کاغذ دور چاقاله بادوم! با مهر
دیروز وقتی داشتم تمام تلاشم را می کردم تا همه ی پیغام ها و سلام ها را به بابا برسانم، تنها یک چیز واضح و روشن به یادم آمد، پستی که شما درباره ی بابا نوشته بودید. تا آن را تعریف کردم، اشک در چشمانش حلقه زد و گریه کرد... شما- دیروز- به بابا روحیه دادید. ممنونم. :)
بالا نمیگذاری کامنت بگذاریم؟! خوب اینجا کامنت میگذاریم از در راه بهمون ندی از خونه همسایه میاییم! بعضی موقعها اونچه که ما اسمش رو امید میگذاریم در واقع وهم. در مورد خودم به این نتیجه رسیدم خیلی از این امیدهای خسته کننده¬ام از این جنسِ، برای اینکه هنوز ظرفیت پذیرش حقیقت رو ندارم دارم با امید واهی خودم رو از حقیقت دور نگه میدارم.
باز هم خوب است کسی که برایش می نویسی گاهی وبلاگت را می خواند. اگر نمی خواند که این پستهای غیرفعال را باید با همان زبان گرفته ات از پشت گوشی تلفن یا رو در رو برایش می خواندی تازه اگر خیلی خوش شانس بودی و زبانت کاملا" بند نمی آمد.(ببخشید من گاهی جلوی زبونمو نمی تونم بگیرم. فکر کنم خفه بشم بهتره) با مهر
به این می گن بحران میانسالی که ماها درگیرشیم... راجع به کلمات دوستی نوشته : نوشتار توسط نویسنده آفریده نمی گردد، این کلام است که بواسطه نوشتار، نویسنده را خلق می نماید می گذره
در امان باش ای شهر سوخته
ReplyDeleteبا خواندن مطالب شما متوجه شدم شما از علاقه مندان مباحث یونگ هستید .
ReplyDeleteکتابی با عنوان زندگی برازنده من توسط انتشارات بنیاد فرهنگ زندگی منتشر شده که به موضوع بیداری قهرمان درون که یکی از مباحث مطرح در دوره های یونگ است می پردازد .
ممنون خواهم شد این موضوع را پس از بررسی خدمت علاقه مندان به این حوزه اطلاه دهید
دلت قلمرو جغرافیای ویرانی است
ReplyDeleteدرون سینه ات انفجار زندانی است
آره ده!!! منم یه مدته یه جورایی شدم! پردازشگر مرکزیم کار نیمیکنه! حس میکنم همه چی وایساده، منم وایسادم، شومام که میگین واسادین!!!!
ReplyDeleteاقای امیر حسین گفتی اخرالزمان
ReplyDeleteیه سر به این وبلاگ بزن:
اخر:الزمان و ظهور مهدی(عج)
http://apocalypse.blogfa.com/
وبلاگ جالبیه
ReplyDeleteیکی از پر بازدید کننده ترین وبلاگهای بلاگفاست
بله کاملا درست گفتین.
ReplyDeleteنوشتن یا ننوشتن خیلی مهم نیست. مهم این است که هستی.
ReplyDeleteتو این دوره و زمونه نوشتن بهای اندکی دارد. خیلی خیلی خوش شانس باشی نوشته ات می شود کاغذ دور چاقاله بادوم!
با مهر
یک حس جمعی است انگار .نگران نباش ارباب!در هرصورت تو فخرالممالکی!
ReplyDeleteگر برسی به کوی ما خموشی ست خوی ما///}ان که ز گفت و گوی ما گرد و غبار می رسد
ReplyDeleteتنهایی آدمها رو می شه از دستی که تو آینه داره از خودش عکس می گیره فهمید...فقط تو نیستی که تنهایی
ReplyDeleteدیروز وقتی داشتم تمام تلاشم را می کردم تا همه ی پیغام ها و سلام ها را به بابا برسانم، تنها یک چیز واضح و روشن به یادم آمد، پستی که شما درباره ی بابا نوشته بودید. تا آن را تعریف کردم، اشک در چشمانش حلقه زد و گریه کرد...
ReplyDeleteشما- دیروز- به بابا روحیه دادید. ممنونم. :)
سکوت که کنی جهان برایت به سخن در میاید
ReplyDeleteبالا نمیگذاری کامنت بگذاریم؟! خوب اینجا کامنت میگذاریم از در راه بهمون ندی از خونه همسایه میاییم!
ReplyDeleteبعضی موقعها اونچه که ما اسمش رو امید میگذاریم در واقع وهم. در مورد خودم به این نتیجه رسیدم خیلی از این امیدهای خسته کننده¬ام از این جنسِ، برای اینکه هنوز ظرفیت پذیرش حقیقت رو ندارم دارم با امید واهی خودم رو از حقیقت دور نگه میدارم.
باز هم خوب است کسی که برایش می نویسی گاهی وبلاگت را می خواند. اگر نمی خواند که این پستهای غیرفعال را باید با همان زبان گرفته ات از پشت گوشی تلفن یا رو در رو برایش می خواندی تازه اگر خیلی خوش شانس بودی و زبانت کاملا" بند نمی آمد.(ببخشید من گاهی جلوی زبونمو نمی تونم بگیرم. فکر کنم خفه بشم بهتره)
ReplyDeleteبا مهر
به این می گن بحران میانسالی که ماها درگیرشیم...
ReplyDeleteراجع به کلمات دوستی نوشته :
نوشتار توسط نویسنده آفریده نمی گردد، این کلام است که بواسطه نوشتار، نویسنده را خلق می نماید
می گذره