اینرسی روابط

به گمانم یکی از نفرت‌انگیز‌ترین اقدامات جهان تلاش در جهت تغییر یک آدم است آن‌طور که ما می‌خواهیم. مثلن تحت فشارش بگذاریم که برود وزن کم کند، بیشتر پول در بیاورد، برون‌گرا باشد، ورزشکار یا... این‌جوری انگار یک پیام آشکار مخابره می‌کنیم به آن آدم که تو دوست‌داشتنی نیستی مگر این‌که آن جور که من می‌خواهم باشی. آدم‌ها را بخاطر همان چیزی که هستند باید خواست و دوست داشت. یعنی به گمانم بین دوست نداشتن یک آدم و دوست داشتن مشروطش، آن اولی اولا است.

حالا فکر می‌کنم روابط هم مثل آدم ها هستند. برابر تغییر مقاومت می کنند، می خواهند همان‌طوری که هستند پذیرفته شوند، اینرسی دارند و حضور مشروط برنمی دارند. آدم یک رابطه را با همه مختصات موجودش، یا می‌پذیرد یا می‌آید بیرون. تلاش مداوم برای تغییر ویژگی‌های یک رابطه همان قدر غیر منصفانه است که تلاش برای تغییر آدم آن سر رابطه.

پی‌نوشت: از این نوشته سیاست «همین است که هست» نباید برداشت شود. آدم ها مدام در حال تغییرند، که اگر تغییر نکنند یا تن به تغییر ندهند مرده و مردابی بیش نیستند اما فرق می‌کند این‌که آدمی تغییر کند تا کامل‌تر شود و آدمی که مجبور است به تغییر تا دوست داشته شود. آن حالت اول در بطن خودش عشق دارد و امنیت. این حال دوم بالذات پر از رنج است و ناامنی