مگه جايي هم براي ترك اندوه مونده؟ راستي، چرا تو اين يكساله هنرمندان ما مثل برگهاي پاييزي سريع و زيبا، با زندگي وداع ميكنند و ديگراني با عمرهاي بالاي 80 سال ككشون هم نميگزه!؟
اصولن شما تعبیرای جالبی از همه چیز دارین و خشم و اند.وه دو فرایندی که واقعن نباید بذاریم درونی بشه باید پرتش کنیم بیرون هر طور که میشه هر جور که باید .نباید مثل کوهان شتر ذخیره شون کنیم باید اندوه و جایی تخلیه کنیم و تمومش کنیم و با بررسی عوامل خشم ، خشم و خاموش کنیم. و این سخته خیلی سخت میدونم . البته اگر دلیلش پدیده های اجتماعی باشه اصلن چاره ای نداریم چون کار زیادی از دستمون بر نمیاد باید صبور باشیم
مردم که زورشان نرسید ، به فرض که دشمن فشار بیاورد و ... اگر روزی رسید که آمدند و گفتند گذشته ها گذشته ، بیایید آشتی کنیم . بیایید و شما هم در قدرت سهیم شوید . اگر گفتند دشمن پشت در خانه است برای دفع دشمن شما هم شریک شوید ... اگر مقداری پست کلیدی و ناکلیدی و جاکلیدی ! را توی سینی ی طلا گذاشتند و پیشکش کردند و گفتند بفرمایید . شما که از خودید ، شما که خودی هستید ... اگر چنین روزی رسید برای حفظ خانه از گزند دشمن هر کاری دلتان خواست بکنید آشتی بکنید سازش بکنید تعامل بکنید طبق تحلیل های قوچانی ساست ورزی کنید و .... حتی اگر چه حدیث است که مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمیشود و اگر چه تا بحال دو سه باری گزیده شده اید اما عیبی ندارد یک بار دیگر هم برای دفع دشمن از سوراخ دوست گزیده شوید فقط ... فقط اگر چنین روزی رسید شما را بخدا برای یکبار هم که شده ، بر سر درد و رنج و زجرهای پشت میله ها ، بر سر درد و رنج خانواده های این سوی میله ها و بر سر کوهان ها کوهان خشم و اندوه ذخیره شده ، معامله نکنید !
به نماینگی از طرف بر و بچ سرحدات کردستان تا حوالی کن وسولقون آمادگی خود را جهت رفع مصائب هرگونه کوهان اعلام داشته و این تلاش را در حکم قدم نهادن در رکاب داش مهدی می دانیم. امضا ضایع شدگان راه داش مهدی
شتر گاهی وای میسه از یه چشمه ای جایی نفسی تازه میکنه ما هم همینطور! مثلن امروز با خبر محمد مصطفایی هر دو تا کوهانمون دوباره شارژ شد. کلن تعبیر قشنگی بود. نه قشنگ نبود! زدی تو خال.
تا زمانی که خشم داشته باشی نمی توانی با تفکر از زیر بار اندوه بیرون بیایی ، خشم قدرت برنامه ریزی را از آدمی سلب می کند و کماکان با این دو کوهان می مانی در صحرایی بی آب و علف به نام نومیدی... بیا بی خیال یک کوهان شو و همان شتر یک کوهان را به مقصد برسان حتا اگر تا پایان راه ذره اندوهی باقی ماند... امید که آرامش جای خشم و شادی جای اندوهت را بگیرد.
مگه جايي هم براي ترك اندوه مونده؟
ReplyDeleteراستي، چرا تو اين يكساله هنرمندان ما مثل برگهاي پاييزي سريع و زيبا، با زندگي وداع ميكنند و ديگراني با عمرهاي بالاي 80 سال ككشون هم نميگزه!؟
جز اینکه خالیش کنی را هی هست؟
ReplyDeleteبعد هم شتر از کوهانش تغذیه میکنه و توشه راهشهو یعنی داری از اینها انرژی می گیری برای راهت؟
اصولن شما تعبیرای جالبی از همه چیز دارین
ReplyDeleteو خشم و اند.وه دو فرایندی که واقعن نباید بذاریم درونی بشه باید پرتش کنیم بیرون هر طور که میشه هر جور که باید .نباید مثل کوهان شتر ذخیره شون کنیم باید اندوه و جایی تخلیه کنیم و تمومش کنیم و با بررسی عوامل خشم ، خشم و خاموش کنیم.
و این سخته خیلی سخت میدونم .
البته اگر دلیلش پدیده های اجتماعی باشه اصلن چاره ای نداریم چون کار زیادی از دستمون بر نمیاد باید صبور باشیم
مردم که زورشان نرسید ، به فرض که دشمن فشار بیاورد و ...
ReplyDeleteاگر روزی رسید که آمدند و گفتند گذشته ها گذشته ، بیایید آشتی کنیم . بیایید و شما هم در قدرت سهیم شوید . اگر گفتند دشمن پشت در خانه است برای دفع دشمن شما هم شریک شوید ...
اگر مقداری پست کلیدی و ناکلیدی و جاکلیدی ! را توی سینی ی طلا گذاشتند و پیشکش کردند و گفتند بفرمایید . شما که از خودید ، شما که خودی هستید ...
اگر چنین روزی رسید برای حفظ خانه از گزند دشمن هر کاری دلتان خواست بکنید آشتی بکنید سازش بکنید تعامل بکنید طبق تحلیل های قوچانی ساست ورزی کنید و ....
حتی اگر چه حدیث است که مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمیشود و اگر چه تا بحال دو سه باری گزیده شده اید اما عیبی ندارد یک بار دیگر هم برای دفع دشمن از سوراخ دوست گزیده شوید فقط ...
فقط اگر چنین روزی رسید شما را بخدا برای یکبار هم که شده ، بر سر درد و رنج و زجرهای پشت میله ها ، بر سر درد و رنج خانواده های این سوی میله ها و بر سر کوهان ها کوهان خشم و اندوه ذخیره شده ، معامله نکنید !
به نماینگی از طرف بر و بچ سرحدات کردستان تا حوالی کن وسولقون آمادگی خود را جهت رفع مصائب هرگونه کوهان اعلام داشته و این تلاش را در حکم قدم نهادن در رکاب داش مهدی می دانیم. امضا ضایع شدگان راه داش مهدی
ReplyDeleteشتر اما نماد صبوریه. خاصه اگه دو کوهانه باشه!
ReplyDeleteخب وقتی ما موندیم و بدگهران همین دیگه!
ReplyDeleteشتر گاهی وای میسه از یه چشمه ای جایی نفسی تازه میکنه ما هم همینطور! مثلن امروز با خبر محمد مصطفایی هر دو تا کوهانمون دوباره شارژ شد.
ReplyDeleteکلن تعبیر قشنگی بود. نه قشنگ نبود! زدی تو خال.
تازهالان این حسو پیدا کردین؟پس تا حالا چی بود؟چون تا جایی که من یادم میاد اوضاع بهتر نبود.
ReplyDeleteبعد یعنی داری ازشون تغذیه هم می کنی؟
ReplyDeleteسلام منم دریا..یادتون میاد منو؟ خشم و اندوه؟...صبر داشته باش تا بتونی از خشم و اندوه هم بهره ببری..خشم بزرگت میکنه فقط اگه صبوری کنی.
ReplyDelete"حالا این‌جا بحث بر سر جان انسان‌هاست. سخن از دل خانواده‌هایی است که نباید تنها بمانند، نباید رهایشان کنیم."
ReplyDeleteمنظر شمایم
تا زمانی که خشم داشته باشی نمی توانی با تفکر از زیر بار اندوه بیرون بیایی ، خشم قدرت برنامه ریزی را از آدمی سلب می کند و کماکان با این دو کوهان می مانی در صحرایی بی آب و علف به نام نومیدی...
ReplyDeleteبیا بی خیال یک کوهان شو و همان شتر یک کوهان را به مقصد برسان حتا اگر تا پایان راه ذره اندوهی باقی ماند...
امید که آرامش جای خشم و شادی جای اندوهت را بگیرد.