تمام سهم من از تو/نوازش دلگيريست/که از خنکای حزن صدايت برميخيزد
۱-پس من باز هم احتياج به فکر کردن دارم؟پس تو فکر ميکنی...؟پس...؟
۲-اسپيکرهای کامپيوتر همکار محترمم را که مرخصی رفته دو در فرموده ام...بساط مارک انتونی و لايونل ريچی و سارا کانر به راه است...اقای رييس تشريف اوردند،با تعجب نگاهم کردند من هم به طرزی باباقوری به چشم هايشان زل زدم و گفتم کارم نمياد!به نظر ميرسد که قانع شدند و تشريف بردند!
۳-از فردا روزه ميگيرم...من از بين تمام عبادت های اسلامی روزه را دوست دارم، خلوص خاصی به دلم ميدهد...يادش بخير ماه روزه پارسال...يادت هست روزهای اوارگی بود و روزهای کشف حضور تو...روزهايی که فقط و فقط تو حرفهايم را ميشنيدی...ماه روزه که ميشود خيالت رنگی تر است!
۴- به جان مادرم قسم که مرد بودن خيلی کار سختی است...
پی نوشت۱: از خرپره عزيز به خاطر تيتر اين نوشته و از سينا برای تمام رفاقتی که ديشب خرج من کرد سپاسگزارم
ربطی به نظر دادن نداره...اما ساعت نوشته هات به نظرت درسته؟؟؟؟؟
ReplyDeleteراست ميگی مرد بودن سخته و البته لياقت می خواد. راستش تو همه خوبي های ارزنده ای که دوست عزيز من داره اين از همش چشمگيرتره و خيلی لذت بخشه که بدونی با يک مرد واقعی همراهی. براشون آرزوی خوشبختی می کنم همچنين برای شما
ReplyDeleteاز اين نوشته چند عبارت در ذهنم ماند. يکی خنکای حزن صدايش يکی قانع شدن رئيس يکي هم همين آخری. چی بود؟!
ReplyDeleteسلام
ReplyDeleteخيلی راحت و صميمی می نويسی/البته بعضی وقتها هم کفر آدم را در مياری از اين همه سادگی.برعکس من . با اين حال در وبگرديم .اينجا را آمدم اصلا پشيمان نيستم /بر عکس خيلی هم خوشمان امد. موفق باشی/به من هم سر بزن/دوباره بر می گردم
باورم نميشه که من اينجا شيش تا پست عقب بودم. مگه امروز چند شنبه س؟
ReplyDeleteسلامبرامير. بابا نماز روزه ات قبول باشه ما رو موقعه افطار فراموش نکنی! التماس دعا برادر! اوچيکتيم!
ReplyDeleteاگر کارت اومد یه سر به ما بزن کارت دارم
ReplyDeleteمن هم اون خلوص خاص روزه رو خيلی دوسش داشتم..........ولس افسوس.........
ReplyDeleteسلام .. منم روزه گرفتنو دوست دارم با اينکه زياد نميتونم بگيرم .. حالت خوبه؟؟ راستی ممنون بابت تبريکت
ReplyDeleteنميدونم چرا يه دفعه با خوندن تيتر اين شعر مولانا يادم اومد:ای نشسته تو در اين خانه پر نقشو خيال/خيز از اين خانه برو رخت ببر هيچ مگو!/.............../ميدونی!تو ماه رمضون انگار همه تنفسا روحانيه!معنويه! حتی نگاهها....حتی آسمون هم حال و هوای روزه داری داره....ستاره ها...نميدونم ولی خيلی ماه عجيبيه!خاصه!کسی نيست که حال و هواش تغير نکنه....مثل پائيزه ولی دلگير نيست...نميدونم ديگه خيلی قاطی پاطی شد همه چی ...الان يه دفع سر از فيلم هامون در ميارم...............راستی....«مرد باش!»
ReplyDeleteماه مبارکت... مبارک! امسال بيشتر از هميشه براش بی تابی کردم. خوشحالم!
ReplyDeleteجمله اول فوق العادست ، مال كيه ؟
ReplyDelete1. من كه هيچي نفهميدم ، فكر نميكنم كسي ام فهميده باشه ؛)
۲. تا نيومدن دوستت از مارک انتونی لذت ببر و بی خيال رئيس و پئيس باش ؛)
3. موافقم
4. زن بودن سختتره ، قول مي دم ...
زن بودن خيلي سخت تره. باور كن راست ميگم!
ReplyDeleteنوشتم كه!refresh بفرمائيد.
ReplyDeleteسلام . من روزه نيستم اما روزت قبول . نميتونم بگيرم . زوره ؟ نه نيست . به رفاقت قسم لب تر کنی ظرف دو روز با پيک برات اسپيکر ميفرستم. نکنه همکارت خودشو لوس کنه سرت غر بزنه داداش .
ReplyDeleteمنظورم همون " همه سهم من... " بود...
ReplyDeleteسلام... يه چيزی به‌ت بگما... اگه طرف آدم «نقش بازی کردن» بلد نباشه خيلی خوبه... چون آدم تکليف يه جورايی روشنه... ضمنآ زندگی کردن خودش خیلی سخته٬ مرد بودن که جای خودشو داره... یا حق!
ReplyDeleteخونابه می خورم. زخم
ReplyDeleteچرکین عشقم را بر دل تیمار میکنم. پاهای شکسته در راه عشق را می
بندم. دستان سوخته از آتش عشق را مرحم می گذارم.
اما نمی دانم چینی شکسته دل را چگونه پیوند بزنم. راستی می توانی دل
مرا پیوند بزنی . دل من را هر بار می شکنند. تکه تکه اش می کنند
سلام.من که تجربه اش نکردم ولی حتما همینطوره که میگی. اما اينو ميدونم که از اون سخت تر انسان بودنه.
ReplyDeleteفکرش را بکن خانه به خانه بيايد وقتی تو در خانه نباشی....دلم به شور افتاد از اين حرف
ReplyDeleteبا مورد ۴ به شدت موافقم.
ReplyDelete