زمان ما را زندگی ميکند

...من از لحظه تولد در حال سقوط بوده ام/در خود سقوط کرده ام بی انکه به انتها برسم/مرا در چشمانت نگاه دار/خاک بر باد رفته ام را گرد بياور و خاکسترم را يکی کن/استخوان های شکسته ام را بند بزن/و بوز بر هستی ام/دفنم کن در دل خاک/و بگذار سکوت التيام انديشه ها شود/آغوش بگشا/ای بانويی که بذر روز را می افشانی...

اين چند روز رو با اکتاويو پاز زندگی کردم.دارينوش کتابی منتشر کرده به اسم «جهان در بوسه های ما زاده ميشود»ترجمه يغما گلرويی از نزار قبانی،پابلو نرودا،اکتاويو پاز،ناظم حکمت و....از شاملوی بزرگ که بگذريم بهترين ترجمه شعريه که من تا حالا خوندم.يه مجموعه شعر از پاز ترجمه کرده با عنوان«چشمانی که ببر ها برای نوشيدن رويا به کنارشان می آيند».واقعا شاهکاره...دارم ميرم ماموريت، فردا رو نيستم در نتيجه از دستم راحتيد!

پی نوشت:در پوستين خلق به روز شد