برای تو که مهربانيت به گرمی مرداد است

اين روزها لغت ها فرار ميکنند از ذهنم وقتی ميخواهم از تو بنويسم!حس هايی هستند که به حرف نمی آيند.ميتوان سعی کرد که اسير کلماتشان کنی اما در بهترين حالت هم ناکامی، چون داری چيزی را با کلمات اين جهانی توصيف ميکنی که متعلق دنيای ديگريست:دنيای دل،مهر،عشق...دنيای تو بانوی من!

به خودم ميبالم که درين دنيا راهی دارم و جايی!اينکه اين شانس را داشته ام که در حريم سبز حضورت ببالم و کوله بار زخم هايم را در پناه شوخ چشمی های نگاهت با خيالی اسوده زمين بگذارم و فراموشش کنم...از ته دل بگويمت بانو:جهان من قطعا بی حضور تو ناقص می ماند و ابتر.پس حق دارم تولدت را جشن بگيرم. حالا چه باک که تنهايم و چه جای ترس که حتی خودت نيستی.خيالت که مهمان اشنای هميشگی شبها و روزهای من است و هميشه حاضر،پس زادروزت مبارک بانوی مهرو ماه!