پايان بی نظير

از آن خبر هایی بود که مثل آوار بر سر آدم خراب میشد:ترور بی نظیر بوتو را میگویم.نمیدانم چرا برایم دوست داشتنی بود بی نظیر پاکستانی ها.شاید چون مادرش ایرانی بود یا چون در یکی از مرد سالار ترین جوامع آسیایی زن بود و نخست وزیر،شاید هم چون از دموکراسی میگفت و حقوق بشر...در هر حال شنیدن خبر ترورش تلخ بود.هر کدام ازین قهرمانان کودکی و نوجوانی که میمیرند انگار برگی از دفتر زندگی آدم ورق میخورد،انگار مجبور میشوی گذر زمان را بپذیری...برای یافتن متهمین حادثه طبیعی بود که ابتدا انگشت ها مشرف را نشان دهد.آزاده با حسرت میگفت دیکتاتور بالاخره کار خودش را کرد اما سبک اجرای حادثه به عملیات اسلام گرایان افراطی و القاعده میخورد.مشرف هوادارانی چنان سرسخت ندارد که بخاطرش دست به عملیات انتحاری بزنند فقط ایدئولوژی است که میتواند یک انسان را چنان مسخ کند که جان خودش و دیگران را به این آسانی بستاند.شباهت این ترور با ترور شاه مسعود در افغانستان هم قابل نادیده گرفتن نیست.آیا القاعده همانطور که سر مسعود را پیشکش ملا عمر،خلیفه یک چشم طالبان کرد تا مجوز حمله یازده سپتامبر را بیابد اکنون هم با تقدیم جنازه خون آلود بی نظیر بوتو به پرویز مشرف در اندیشه بلوای تازه ایست؟باید منتظر ماند و دید

پی نوشت:انگار این هندی ها و پاکستانی ها رقابتشان دیگر فقط بر سر کشمیر نیست.هند یک موشک آزمایش میکند فردایش پاکستان موشک دور برد تری را به رخ میکشد.هند آزمایش اتمی انجام میدهد و پاکستانی ها هم.هندی ها ایندیرا گاندی نخست وزیر را کشتند و پسرش راجیو گاندی را هم.پاکستانی هم انگار در این زمینه احساس عقب ماندگی میکردند اول ذوالفقار علی بوتو را اعدام کردند و بعد بی نظیرش را سلاخی نمودند...خدا آخر و عاقبت این رقابت را بخیر گرداند