اندوهت مرا جسور می‌کند. این‌طور بگذار برایت بگویم آن تلالو غم در چشمانت باعث می‌شود آشفتگی، افسردگی، تردید و هرچیز این‌گونه در امروزم را از یاد ببرم و تمام قد برابر زندگی قد علم کنم، بجنگم تا بخندی، بایستم تا نفس تازه کنی... می‌دانم که روزگار بدون اندوه نخواهد بود اما، کاش جوری راهی پیدا می‌شد که من میزبان غمت می‌شدم، غم برای چشم‌هایت ثقیل است عزیز دل.
No comments:
Post a Comment