نور در تاریکی

این روزها فقط تاریکی نیست، سمت روشنی هم هست: خود این روزهایم را دوست دارم. با آن غم ملایم حاکم بر لحظه‌هایم دوست شده‌ام. خوب می دانم مهمان همین چند روز است و حیف است مهمان با خاطره تلخ برود. از قدم‌های کوچکی که برداشته‌ام خوشحالم. چند صبح است که به رغم تمام فشار درونی و بیرونی با لبخند چشم باز می‌کنم و رو‌ راستش به گمانم این حال به آن آتش سوزان می‌ارزد انصافن