به گمانم ادبیات برنده جنگ آخرالزمان شد، گفتگو در کاتدرال پایانی خوش یافت و یک عمر موج آفرینی قدر دید، اعضای آکادمی نوبل بالاخره کتاب خواندند و یادشان آمد بعد از چند سال انتخاب نویسندگانی که با نوبل معتبر می‌شدند زمان آن رسیده کسی را برگزینند که نامش به نوبل ادبیات اعتبار دهد: مردی که حرف می‌زند، بانی سور بز، ماربو بارگاس یوسا
پی نوشت: خوشحالم.
سلام.
ReplyDeleteچرا خوشحالید؟
خوشمان امد
ReplyDeleteدستتان را می فشاریم در این خشنودی. راستش من از خوشی خوندن مصاحبه اش اشکم در اومد :)
ReplyDeleteسلام.
ReplyDeleteببخشید, شما نظرات بالا رو بستید چون نمیخواین نظرات رو بونید, ولی من میخواستم بگم که: میتونید.
سلام
ReplyDeleteکاش کنفرانس فردام به جای معماری مفهومی و مفهوم شناسی در معماری ...خود شناسی بود و پرداختن به درون ..به کی باید گفت که به جای مطالعه ی اثار فرانک لوید رایت و..من با خوندن بیوگرافی چندتا ادم معمولی در قالب وبلاگ به مفهوم شناسی در معماری رسیدم.به کی باید گفت که اولین پله واسه معمار شدن اشنا شدن با خود درون ادمه! من کتاب زندگی شما رو روز به روز دنبال میکنم ولی با زوایای پنهان وجود خودم اشنا میشم! و این بهم کمک میکنه بفهمم پی میخوام از خودم ..از معماری..از طرح هایی که بعضا میدم.
ReplyDelete