Thursday, December 4, 2008

گایا

زمین مادر است.همه ما فرزندان زمینیم.زمین تغذیه مان می کند،پرورش مان می دهد و روزی هم در تاریکی درونش برای همیشه پناهمان خواهد داد.


هر بار که در زندگی زمین می خوریم پناه می بریم به مادر کبیر.هر بار که بر اثر افسردگی ناشی از شکست به درون فرو میرویم مهمان رحم زمین می شویم،زمین مادر باز می پروراندمان تا به وقت مناسب به روشنایی پر هیاهوی جهان روز مره باز آییم.زمین مادر باز متولدمان می کند با فرصت های جدید،با الگو های نو، اگر و تنها اگر  دوران جنینی اقامت در رحم مادر کبیر را قدر دانسته باشیم.


یاد بگیرم کاش، زمین خوردن هایم را ورای درد و رنجشان چون فرصتی برای تولد دوباره ببینم


پی نوشت:گایا نام ایزدبانوی زمین و مادر بزرگ خدایان المپ در اسطوره های یونان است!

6 comments:

  1. سلام.
    کاش همه یاد بگیریم..

    ReplyDelete
  2. الان وقتیه که دلم می خواد گایا منو ببلعه و دیگه نیارتم بیرون. چقدر سخته تصمیم گرفتن!

    ReplyDelete
  3. این اون وری دیدن زمین خوردن هام، خیلی سخته چون ممکنه واقعن همیشه این معنی رو نداشته باشه.

    ReplyDelete
  4. زمین تو ایران باستان هم نماد عشق بود. همه رو تو دامن خودش نگه می داره
    سپندارمذ

    ReplyDelete
  5. رضا قاری زادهDecember 6, 2008 at 2:08 AM

    نماز را هم به خاطر همین حس ارتباط با زمینش دوست دارم امیر . هفت نقطه ی اتصال با زمین . تلاقی عدد هفت با انسان و زمین برام دلنشینه یه جورهایی

    ReplyDelete
  6. یه همسایه داشتیم اسمش گایا بود...

    ReplyDelete