محرمانه

فرق میکند حضرت اجل!فرق میکند.فرقش منم.من که این بار نرفتم توی بی ارزشی هایم،من که غصه نیست و نبود را نمیخورم من که دارم با همه وجودم باور میکنم همین که هستم با ارزش است و دوست داشتنی.حالا اگر کسی دوست نداشت چه باک وقتی خودم دوستش دارم

پی نوشت:دارم فکر میکنم یک روز ملی مبارزه با خودسانسوری وبلاگی راه بیاندازم.برو بچ همه همزمان در وبلاگ هایشان افشاگری کنند یا نوشته ای که مدتها مانده بیخ حلقشان را بنویسند...چه شود وبلاگستون

پی نوشت ۲:سر هرمس ناپرهیزی کرده و باز از آن پستهای شماره دار طولانی نوشته که دل آدم ضعف میرود از شعف خواندنشان .یک بخش پستش ولی  جور دیگری حال داد.همان شماره ۲۱ که میگوید«می‌دانی دخترجان، کیفش آن جا بود که کارتن‌های کتاب‌های قدیمیِ جامانده در خانه‌ی قدیمی را با هم باز می‌کردیم. بعد هزارتا کتاب بود که از بس هردومان، یک تا دو نسخه از آن‌ها داشتیم قبلِ از همه‌ی آشنایی‌های‌مان، هی می‌فرستادیم‌شان به انباری‌های ابدی. با خودمان فکر کرده بودیم از هر کتاب خب یکی کافیست. نمی‌شود که از هر شاملویی، سه‌چهارتا داشت، از هر فروغ‌ای. از این همه هم‌کتابی‌های‌مان در آن سال‌ها، نیشِ دلم باز بود چند وقتی»