شباهنگ-14

عشق من

آنها در رژه اند

سرها به جلو، چشم ها گشاده

شهر در لهیب ارغوانی آتش

مزرعه ها لگد کوب شده

جا پاها

       تا بی انتها

و مردم چون گوشت بر چنگک قصابی

تکه تکه می شوند...

 

عشق من!

در میان جا پاها، سلاخی ها

گاه تو را، نان را و آزادی را گم کردم

اما ایمانم را از کف ندادم

ایمانم به روزهایی که

از میان تاریکی ها، ضجه ها و گرسنگی ها

                       حلقه بر در خواهد کوبید

                       با دستانی همه از آفتاب!

 

ناظم حکمت، تو را دوست دارم چون نان و نمک، احمد پوری