تنهایی را در کنار مردمانی که تنهایی را دوست دارند بسیار دوست دارم کافه تراس همان گوشه ای است که در آن با مردمانی که می شناسم و نمی شناسم و دوستشان دارم تنها هستم
کافه تراس، خانه ی واهه آرمن در اینترنت
واهه خیلی نیک است. بی قراری روحش را در کلام و بیانش حس می کنی و غریب اینکه ناآرامی واهه، آرام بخش است. انگار فضایی خلق می کند اطراف آدمی که اطمینان می دهد همه ی بار جهان را به دوش گرفته و تو می توانی آسوده باشی.خوشحال شدم که دیدم کافه تراسش را بالاخره گشود و خوشحال ترم که امروز توفیق دیدارش را خواهم داشت
آقا رو این پست عجیب غریب که هنوز کامل نخوندمش من اول
ReplyDeleteعجبا اين نوشته ها الانه سيا بود يه جور عجيبي بود صفحه وقتي بازش كردم!!
ReplyDeleteچقدر خوب...
ReplyDeleteامیرحسین عزیزم..قریب 4 ماهه که تلخ مثل عسل رو میخونم و صدام در نیومده...بارها با هم خندیدیم..ترسیدیم و گریه کردیم.امیر عزیز تو این مدت روزی نبوده که به اینجا سر نزده باشم.دوست دارم و ایمان دارم که روزهای خیلی بهتری در پیش داریم...از این به بعد همیشه در خانه ات حضور خواهم داشت. امیر عزیز بنویس تا بیست و دو هزارمین پستت
ReplyDeleteو بعضی وقتها کلمه ها قاصرند از رساندن عمق معنی. پسر پاینده باشی و سبز
خیلی قشنگ بود. پاینده باشه و مانا
ReplyDelete