لازم و کافی

فیلم ها را لیست کنی که روزی با او ببینی، کتاب ها را تا تک جمله های نابشان را برایش دانه دانه تعریف کنی، شعر ها را تا به خرج همه ی شعرای جدید و قدیم ثابت کنی دوستش داری...مهمتر از همه، تنها مخاطب خالصانه ترین دوستت دارم های زمین، موقع مستی جز او کسی نباشد که نباشد...اینها همه روی هم شاید بشوند تقسیم کردن نان شادی ها که شاملو می گفت. اینها همه شرط لازم برای دوست داشتنند به گمانم اما هنوز چیزی کم است.

شرط کافی ماجرای دل شاید در این باشد که بدانی روز اندوهت می توانی به آغوشش پناه ببری، روز اندوهش میان بازوانت پنهان می شود. رنج ها، تنهایی ها، شکستن ها را می شود با او تقسیم کرد. غصه ها، درد ها، سرگردانی هایش را با تو قسمت می کند...بی شرط کافی همدلی به گاه سختی، بعید می دانم شرط لازم شریک خوشی ها شدن، ساحل امنی باشد.