یکسری از فانتزی های ذهنی هست که آدم نباید هیچ وقت بیرونیش کند،یعنی وقتی تصورت را از جهان نامتناهی درون، وارد حوزه محدود و ملموس واقعیت مادی کردی دیگر دخل فانتزی آمده، انگار خواسته باشی زیبایی رنگین کمان را برای خودت ثبت کنی بی اینکه حواست باشد فیلم دوربین عکاسی تو سیاه سفید است و عکس خاکستری هیچ نشانی از شکوه رنگین قوس و قزح با خودش ندارد...بعضی فانتزی ها را باید گذاشت همیشه درون ذهن باقی بمانند به خدا
چه اشکالی داره رنگین کمون هفت رنگ یه موقع هایی بشه سیاه وسفید؟؟؟
ReplyDeleteشکستن عادت بد نیست یه وقت هایی!!
سلام
خوشحالم از اینکه تند تند مطلب میذارید و انقد صمیمی و عمیق و قشنگ مینویسید....از وبلاگتون لذت میبرم...
ReplyDeleteقسم لازم نداشت
ReplyDeleteتوی ذهن باقی بمونه که چی بشه؟ مثل این می مونه که رنگین کمون تا پشت شیشه باشه فقط. شکوه بی لمس به چه دردی می خوره؟؟؟؟؟؟
ReplyDeleteآخرش آخرش آخرش هیچ فایده ای نداره.زل زدی به رنگ هایی که خیلی وقته نیستن.هیچ کس نمی بینه.رنگشون پریده مثل یه قالیه نخ نما. ملتفتی؟
ReplyDeleteبه یک نیمچه بازی وبلاگی دعوت شده ای.
ReplyDelete