Tuesday, November 17, 2009

منزویم و از انزوای خویش دلشادم

حال وبلاگ صاحاب خوب است. غصه دار یا افسرده نیست، فقط انزوایش می آید. نمی داند چقدر در این حال می ماند و اصلن اوضاع احوال چطور خواهد بود فقط می داند به شدت محتاج تنهایی است و حرف زدنش نمی آید، نوشتنش هم ایضن...گفتم اسباب نگرانی و تفسیر و غیره و ذلک دوستان نشوم... ارادتمند همگی!

5 comments:

  1. خوب ما هم همین جور ساکت و بی سروصدا منتظر می مونیم برگردی

    ReplyDelete
  2. زمستان است؟

    ReplyDelete
  3. شومینه ی سوزان در حرارت پر چرق و چروق تکه های چوب, بوی گس شراب نیم نوشیده ی جام تراش, شکلات تلخ, صدای ورق خوردن دن آرام! و زمزمه ی آرام کوهن از دور دست!

    پیشنهاد می کنم درغاری با این امکانات معتکف شی. عمرا" دیگه بیای بیرون عمو یادگار!

    ReplyDelete
  4. وقت هایی که زیاد می نویسی باید هی دلنگران ات بود ...

    ReplyDelete