فکر می کنم ما کم از سوته دلان گفتیم و نوشتیم. هر بار هم که نوشتیم رفتیم سراغ دیالوگ. سراغ: تو خودت روضه ای فقط گریه کن نداری یا همه ی عمر دیر رسیدیم یا بلا روزگاریه عاشقیت...سوته دلان اما ورای دیالوگ هایی که برای یک عمر چراغی مانا در دل آدم روشن می کنند به نظرم نقشه راهی معرکه برای درک فضای عاشقیت است. آن تضاد نفس گیر بین میرزا حبیب و مجید، بین کله لواشی ها و کله سنگکی ها، بین عقل و جنون...ندیدم یا نخواندم کسی بین این دو شیوه و رسم زندگی نوشته باشد.
فکر می کنم شاید سوته دلان را باز و باز دیدن و اینبار به جای دیالوگ، به قصه دل دادن به درد این روزهایم بخورد!
پی نوشت بی ربط: کسی هست میان شما که بداند جاده کورمک‌کارتی به فارسی ترجمه شده؟ اگر شده ترجمه اش خوب است؟
salam.
ReplyDeletebebakhshid ke finglish minevisam.
bale tarjome shode..alan be ketabam dastresi nadaram ke esme motarjem ro begam,ama yadame ke esme nasheresh ""ketab forooshie bahman karaj"bood.
dar vaghe ye ketabforooshie bozorg hast too karaj,be esme bahman,ke gooya entesharat ham zade,va man avalin bar in ketab ro too hamoon ketab forooshi didam va kharidam.
tarjome bi nazir nabood,ama ghabel ghabool bood va arzesh khoondan kamelan dare.
age dooste karaji darid begid baratooon tahie kone,chon BAHMAN ketabforooshie bozorg va maroofie too karaj.
man khodam karaj nistam alan..yani aslan iran nistam :( vagarne ke miavordam khedmatetoon
ReplyDeleteحسین نوش‌آذر- نشر «مروارید»
ReplyDeleteجاده را ایرج مثال آذر ترجمه کرده، اما در مورد کیفیت ترجمه چیز دقیقی نمی دانم.
ReplyDelete