کنعان

یادتان بیاید قصه کنعان را:داستان یعقوب نبی که پیر شد در حسرت یوسفش.داستان چشمانی که از بس اشک حسرت باریدند نابینا شدند.داستان امید پاک یعقوب که روزی یوسفش باز میگردد به کنعان«و من از رحمت خدا چیزی میدانم که شما نمیدانید».اسم کنعان که میاید همین معجون غریب امید و حسرت زنده میشود در ذهن ادمی...کنعان مانی حقیقی هم دقیقن به همین اندازه دو تم جاودانه امید و حسرت را با خودش پر رنگ پر رنگ حمل میکند

کنعان حدیث حسرت است:حسرت مینا-که ترانه علیدوستی مثل همیشه معرکه نقشش را بازی کرده-برای علاقه زیر خاکستر به علی-علی آزاد و سرشار از زندگی.کسی چه میداند شاید مینا همان لحظه که بر سر سفره عقد نشسته با مرتضی حسرت توی دلش بلوا کرده شاید هم وقتی فهمید علی دقیقن همزمان با ازدواج آنها درسش را رها کرده...کنعان یکسره حدیث حسرت است

از آن سو اما کنعان روایت گر امید است:امید مرتضا برای حفظ زنی که عاشقانه اما به سبک خودش دوستش دارد.مرتضی سعی کرده قهرمان زندگی مینا باشد.برایش برج بسازد ماشین بخرد بگذارد هر کاری که دلش میخواهد بکند-در واقع بگذارد مینا به بطالت هیچ کاری نکند-اما جواب همه اینها شده عزم جزم مینا برای ترک مرتضا...مرتضا چشم واکرده و دیده که مینا به چشم یک زندان بان نگاه می کند به او نه به چشم معشوق و یا لااقل شوهر...مرتضا اما همچنان امیدوار است به حفظ مینا

کنعان جنگ حسرت است و امید...جنگی به قدمت انسان که هرگز برنده ای نداشته...کنعان را ببینید،کنعان دیدنی است!