Tuesday, October 21, 2008

پارادوکس

می دانی آدمی همواره در خیال جاودانگی است اما بعضی وقتها تنها چیزی که رنج روزگار را قابل تحمل می کند تصور آرام بخش فانی بودن است...

16 comments:

  1. غمگين نبينمت قناری

    ReplyDelete
  2. امتحان پایان ترم شیمی داشتم . دیشب وسط همه ی درسای نخونده با خوندن وبت نگرانی گلومو چسبید! تمام امروز به تو و جنس نگرانیم فکر میکردم... به ادمایی که روزهاشون و حساشون واست مهم و پررنگ میشن... به خودم که حالا تو این حجم وسیع تنهایی وقت بیشتری واسه غصه خوردن دارم...

    ReplyDelete
  3. آی گفتی اخوی...

    ReplyDelete
  4. رضا قاری زادهOctober 21, 2008 at 9:07 AM

    جاودانه شدن را به درد جویده شدن تاب آر ارباب خان جان

    ReplyDelete
  5. یاد کتاب همه میمیرند افتادم امیر خان جان.,فانی بودن یه نعمته!

    ReplyDelete
  6. اما کاش غم,گین نباشی.,

    ReplyDelete
  7. ما دوست داریم جاودانه بشیم در یادها و خاطره ها و دوست داریم جسممون فانی شه برای رهایی از این دردها و رنجها .

    ReplyDelete
  8. تو پوستت کلفت تر از این حرفهاست امیر .

    ReplyDelete
  9. همه چيزش با هم در تضاد بود.کلمه ها معني ها..حتي خودت!

    ReplyDelete
  10. برای این بشر دو پا واقعا فانی بودن نعمته!!

    ReplyDelete
  11. نداشتیما!!!!

    ReplyDelete
  12. خواب می دیدم

    ReplyDelete
  13. نه نه نه نه نه نه نه نه نه نه نه نه..............

    ReplyDelete
  14. سالهاست که با من زندگی می کند ، نفس می کشد ، راه می رود ، می خندد و شطرنج می زند .
    مرگ را می گویم .

    ReplyDelete
  15. تصور ارامش بخش فانی بودن این دنیا همون تصور ارامش بخش جاودانگی روحه.

    ReplyDelete