اگه من میدونستم که چه بلایی سر مغز آدم میاد در سی و یک سالگی که خاصیت خفن خیال پردازی رو از دست میده حتمن کمی آسوده خاطر تر از حالا زندگانی میکردم.آقا رسمن روح من به هر رویایی که فکر میکنه یک بخش موذی درون ذهنی به سرعت منطقی ترین دلایل عدم امکان تحقق اون آرزو رو مثل بیل برد میگیره جلوی چشمم و این یه حسی داره مثل پر کردن دندون بدون بی حسی...
تا حالا به خودكشي فكر كردي؟
ReplyDeleteتا حالا به خودکشی فکر کردی تو 31 سالگی ارباب؟
ReplyDeleteدوای دردت پیش منه ارباب... باید بیای اینجا تا بهت بگم البته!!!
ReplyDeleteهمین که می گی به آینده ایران خوشبینی بزرگترین رویاست! بعد می گی خاصیت خیال پردازی رو از دست دادی؟! در این در هم جوشی فعال احمدی نژاد ها غالبند و گلشیفته ها برای تحقق رویا هایشان باید فرار کنند و ایران را به احمدی نژاد بسپرند.
ReplyDeleteآخه این دوایی که میگم روی لنگی ها اثر نمیکنه...
ReplyDeleteبچه ها بدویین بدویین کامنت دونیم پر روح شده.. کمککککککککککککککک!
ReplyDeleteمصیبتش اینجاست که من یه زمانی با خیال پردازی خودم رو زنده نگه میداشتم اما از وقتی این کتاب جانسون رو خوندم دیگه حتا نمی تونم خیال پردازی کنم
ReplyDeleteمی فهممت مخصوصا دندون بدون بی حسی پر کردنو. چوب دست گرفتن و دنبال آرزو دویدن و کوبوندن تو سر خیالات رو ...آی می فهممت رئیس لانگ جان
ReplyDeleteپس چیزی بهپایان رویا بافیهای من نمانده. آه ه ه
ReplyDeleteنمیدونم اما یه موقعهایی بس که خیالپردازی می تونه اشک منو در بیاره ترجیح میدم زودتر به این سی و یک سالگی عزیز برسم
ReplyDeleteدرضمن جناب اقای امیرخان کامیار ضمن تبریک به مناسبت خرید اتومبیل مربوطه لانگ جان سیلور خان حمایت خود را با انجمن شیرینی خواهان اعلام میدارم
امضا: یک شیرینی خور حرفه ای
خوب آدم است دیگر آن هم از نوع امیر...
ReplyDelete