از مهاجرت تا مادر بزرگ

رفتم دیدن شکیلا و امیر...دارند می روند آلمان، داریم تنها تر می شویم.این موج جدید مهاجرت بعد از روی کارآمدن مهرورز خان به شدت دارد دوستان زیادی را دور میکند از ما،شکیلا و امیر که بیشتر از یک دوستند برای من...آدمها می روند و دلتنگی شان میماند

پی نوشت: پیش بچه ها که بودم مادر بزرگ شکیلا هم آنجا بود و من یکهو حس کردم چقدر دلم مادر بزرگ میخواهد...زن پیر مسنی که فقط دوستت دارد و مهربانی خالص است...هوم... دلم تنگ شد برای بوی تن مادر بزرگ مرحومم...روحت شاد روجا خاتون