کهن الگویی داریم به نام نوجوان ابدی یا پیور اترنوس.ویژگی بارز این کهن الگو عدم امکان متعهد شدن و متعهد ماندن است.در واقع با مرور نوجوانی خودمان و وقتی شخصیت ما هنوز استحکام نداشت می توانیم به یاد بیاوریم چقدر نظرمان در مورد مساله ای واحد تغییر می کرد،علایق مان از سویی به سوی دیگر می رفتند و ما مدام در حال آزمون و خطا برای کشف خودمان بودیم.این ویژگی برای دوران نوجوانی طبیعی و اصولن لازم است اما بسیاری از ما ممکن است به طور دایم گرفتار کهن الگوی نوجوان ابدی شویم یعنی در تمام طول زندگیمان مشغول آزمون و خطا و تغییر عقیده شویم.کهن الگوی نوجوان ابدی به دو صورت کار میکند:در برخی موارد افراد تسخیر شده توسط این کهن الگو ،با همه وجود و علاقه به سمت یک کار/رشته تحصیلی/شریک عاطفی و...کشیده می شوند ولی کمی بعد مورد دیگری توجه انها را جلب می کند و آنها ناگهان مورد قبل را رها کرده و با همان انرژی شور سراغ کار/رشته/فرد بعدی می روند.در بسیاری حالات هم افراد یک نوجوان ابدی باقی می مانند چون تمایل شدیدی دارند تا در حوزه امکان باقی بمانند.ماندن در حوزه امکان یعنی اینکه از کجا معلوم اگر ما به این پیشنهاد کار/تحصیل/ازدواج و... پاسخ مثبت دهیم در آینده با پیشنهاد یا شرایط بهتری مواجه نشویم که تعهد ما به وضع موجود امکان استفاده از ان را از ما سلب کند. برای این چهره از نوجوان ابدی که مانده در حوزه امکان مرغ همسایه همیشه غاز است.
هر کدام از چهره های نوجوان ابدی که در ما فعال باشد،نتیجه یکی است ما نمیتوانیم متعهد شویم و متعهد بمانیم.انگار نیرویی از درون می کوشد با عدم تعهد ما را برای فرصت هیجان انگیز بعدی یا موقعیت بهتر آینده اماده کند.نوجوان ابدی به خود و دیگران صدمه می زند.ممکن است در معرض خطر نارضایتی دایمی باشد و مهم تر از همه اعتماد اطرافیانش را از دست خواهد داد.نوجوان ابدی می خواهد همه چیز را بدست آورد ولی عمومن هیچ چیز را بدست نخواهد آورد...به خودمان نگاه کنیم حتمن این نوجوان مزور را در حال کار در روان مان خواهیم دید
م م م پس باید به موقع قورتش بدیم.,نوجوان ابدی رو میگم
ReplyDeleteتا حالا به خودكشي فكر كردي؟
ReplyDeleteمن همون نو جوونی نوجوونیم رو کشیدمش انداختم پیش گربه خوردش!
ReplyDeleteمرسی که توجه ما رو به یه کهن الگوی جدید جلب کردی..
مدتهاست می خوام بگم با توجه به اینکه بعضا می خوایم مطالب روانشناسی وبلاگت رو دوباره بخونیم یا بهش ارجاع بدیم پیشنهاد می دم یه آرشیو موضوعی درست کنی.. با این سیستم تگ بندی پرشین بلاگ کار سختی نیست.. فقط کافیه روزی چند تاشو سر و سامون بدی..
چقدر خوبه که آدم به وضعیت روان خودش آگاهی داشته باشه. هرچند که گاه همون آگاهی مانع شناخت درستش میشه اما اگر با هوشیاری چیزی رو بدونه کلی از مشکلاتش حله. مرسی امیر جان
ReplyDeleteمرسی. آموزش خوبی بود
ReplyDeleteبا پیشنهاد عرفان در باره آرشیو موضوعی اعلام موافقت دارم.
ReplyDelete...
دوم اینکه این کلمه ی "ابدی" بودنش آدم رو می ترسونه. این دوره فکر می کنم ممکنه بیشتر از سال های ظاهریش دوام بیاره مثلن فرض کن تا سی - چهل سالگی حتی اما بشه امیدوار بود که یک زمانی پشت سر بمونه... البته شاید برای بعضی موارد هم ابدی باشه ما برای موارد هم تا نیمه راه ابد!
کتایون جان!نوجوان ابدی یه کهن الگوئه که میتونه تا قیام قیامت تو وجود یه ادم فعال بمونه...مگر اینکه عامدانه بریم سراغش و مهارش کنیم
ReplyDeleteاین روانی که تو جمله ی آخر اومده همون روحه که قبلا می گفتیم امیر ؟!
ReplyDelete