خود یهودا بینی

چهل و هشت عدد فیلم خریده ام، چه فیلم هایی هم خریده ام. از شرق بهشت الیا کازان بگیر تا روبان سفید هاینکه. از اورفئوس کوکتو تا ژول و ژیم تروفو...آقای فیلمی قرار شده بعد از ساعت هفت برایم بفرستد. گفته از دو تا هفت می رود کلاس خلبانی و من رسمن فکم افتاد. آقای فیلمی خودم نیست. موبایلش جواب نمی دهد، جای همیشگی هم نیست. نگرانش شدم. دوستش دارم. چشم هایش برق می زند وقتی فیلمی از آنتونیونی یا برگمن می دهد دستم. خودش فیلم ها را ندیده فقط می داند این فیلم ها تومنی صنار با فیلم های روزش فرق می کنند. اصلن دو تا جعبه ی جدا دارد. وقتی اثبات کردی که فیلمبازی تازه جعبه ی دوم را رو می کند و ذوق می کند که دارد ژاک تاتی یا زفیرلی به تو می فروشد. خدا می داند چند فیلم برگمن ازش خریده ام فقط بخاطر همان برق چشم ها و شعف کودکانه، که دلم نیامده بگویمش آقا جان من برگمن دوست ندارم اصلن. پای ثابت راهپیمایی های جنبش سبز بود. این آخر ها جای بحث سینمایی فقط حرف سیاسی می زدیم. همین بیشتر نگرانم می کند که نکند اتفاقی برایش افتاده باشد...به قول الهام: هیم!

دارم فکر می کنم چرا اینها را نوشتم؟ چون به ذهنم رسید که به رغم چنین خرید خفنی،  خوشحال نیستم. بعد فکر کردم شاید جایی از ذهنم ناراحت فیلم خریدن از کسی جز فیلمی خودم است. بعد فکر کردم اگر این را بنویسم و توضیح بدهم که بخدا من یهودای خائنی که تو می پنداری نیستم محمد آقا، وجدانم کمی سبک شود.

سبک شدی بابا جان؟