آدم هایی هستند که بودنشان برکت است. بعد می بینی این برکت مرتبط با زمان نیست؛ در هر حال یک روز بمانند یا یک عمر به قدر طاقت روحت، نور و رنگ به زندگیت می بخشند و خلاص...بی خردی می خواهد قدر این آدم ها را ندانستن، حالا چه یک روز مهمانت باشند چه یک سال، چه یک عمر!
چقدر آرامش داشت این نوشته اتون
ReplyDeleteچه کیفی هم داد گفتن این خلاص
دوست داشتمش
سلام
ReplyDeleteميدوني چيو حال كردم ؟ به اين پيغام آقا جواد كه در كنار درك عميق! مطلبت نگراني خودش رو نسبت به قد خودت و فرزندت ابراز كرده !
فكر كنم خيلي بهت حال داده ! شماره تماس هم برات گذاشته !
راستي جداي از شوخي مطلب قشنگي بود .
امیر حسین جان داداش من گاهی این مطالب دلنشینت رو برای دوستان میل میکنم .برای این اجازه کتبی باید ازت داشته باشم یا میتونم بدون اجازه؟
ReplyDeleteاین روزها
ReplyDeleteحس غریبانه ایست دوست
این روزها کسی هست که نیست
یا که هست و من نمی دانم کیست
یا که هست و من نمی دانم چیست
آن که هست چیست و کیست
این روزها
حس غریبانه ایست دوست
این روزها
حس غریبانه ایست دوست
و تو بی خرد نیستی....
ReplyDeleteمن نیز داشته ام از این آدمها.....یکیش جنابعالی
دقیقا
ReplyDeleteبله
ReplyDeleteای بابا این روزا چرا اینقدر این بزرگ مردان سرزمین ما دلتنگ و غمگین و این حرفها هستند بابا با این همه غم و غصه ما خودمون رو واسه کی لوس کنیم غر غرامون رو به کی بگیم دلتنگیهامون چی میشن اصلا با این همه بار رو شونه‌های مردها دیگه ما جایی برای گریه نداریم ... یالا یالا من مرد خوشحال غم خوار می‌خوام
ReplyDeleteامير حسين من يه پست گذاشتم فوري فوتي.. بي زحمت اگه امكانش هست شر كن تو گودر يا هر جاي ديگه اي كه مي دوني.. ممنون
ReplyDeleteامير حسين من اون پست رو + زحمت شير كردن براي تو رو برداشتم...
ReplyDeleteمن شرمنده گندم جان...سرم شلوغ بود اصلن نه کامنت رو دیدم نه پست رو
ReplyDeleteسلام.
ReplyDeleteاي كاش روحي بزرگ داشتيم و بيشتر ميگرفتيم.
دورم و نزديك
درود
ReplyDeleteاين سطرها را كه خواندم،دلم نيامد ناگفته بگذارم اين واقعيت زندگي يم را كه، تازگي ها ياد گرفته ام قدر بدانم آدم هاي زندگي يم را. همان ها كه هستي را جاندارتر مي كنند برايم. همان راويان رنگين كماني كه نوشته اي.
خفن دلتنگتم دادا
ReplyDelete