هر کدام ما که مخاطب سوال«مهمترین مشکل اقتصادی امروز چیست»قرار بگیریم می توانیم به تورم،بیکاری،رکود اشاره کنیم.تورم ناشی از خلق پولی است که بدون مابه ازای کالا و خدمات به اقتصاد تزریق شود.مهمترین دلیل تورم؛ بی انضباطی مالی دولت،کسر بودجه،خلق پول بدون پشتوانه از طریق استقراض از بانک مرکزی و فروش دلار های نفتی به بانک مرکزی و دریافت ریال و هزینه کرد آن در اقتصاد بدون تعادل میان نقدینگی و عرضه کالا و خدمات است.
برای حل مشکل تورم در برنامه اقتصادی میرحسین موسوی دیده شده است که از یکسو با انضباط مالی و کاهش هزینه های دولتی،از میزان کسر بودجه کاسته شده و از سوی دیگر با تاکید بر استقلال بانک مرکزی،این بانک به نهادی نظارتی و سیاستگزار به جای قلک دولت؛آن گونه که در دولت نهم بود؛تبدیل شود.
در نتیجه انضباط مالی دولت،از میزان هزینه های بودجه کاسته شده و ورودی پول به اقتصاد کشور کاهش میابد و از سوی دیگر با اقتدار بانک مرکزی دولت برای رفع کسر بودجه نمی تواند دست در جیب این بانک و در واقع دست در جیب مردم برای حل مشکلات خود نماید.این دوگانه مبارزه با تورم در دولت آقای خاتمی تا حدودی به انجام رسید و نرخ تورم که در سال ١٣٧٣تا ۴٩% رسیده بود به حدود یازده درصد در سال ٨٣ بالغ شد
اما انضباط مالی به تنهایی چاره ساز تورم نیست.در کنار کاهش هزینه ها دولت باید برای افزایش عرضه کالا و خدمات نیز برنامه داشته باشد تا دو کفه ترازوی ورودی و خروجی پول به تعادل برسند.در پست بعدی در مورد راهکار های پیشنهادی میرحسین موسوی در جهت افزایش تولید ملی بحث خواهم کرد
سلام برادر جان! این روزها من مثل گیج ها شده ام! سعی میکنم بخوانم شاید گیجی انتخاباتی ام درست شود! و نوشته های تو را دوست می دارم!مرسی!
ReplyDeleteسلام
ReplyDeleteاین روزا بعضی وقتا از که از دست این زدن ها و به قول معروف بداخلاقی های انتخاباتی( مثلا کارهای طرفدارای شیخ یا احمدی نژاد) به هم می ریزم, یه چیزی خوشحالم می کنه اونم اینه که اونا همشون از ترس و واهمشون این کارا رو می کنن. از دیدن این موج سبز عصبی میشن, حرص می خورن. از دیدن ده هزار نفر تو خیابون در حمایت از میرحسین لجشون می گیره.
برنامه دیشب فوق العاده بود, مدت زیادی همه با اشتیاق منتظر میرحسین بودن و لحظه به لحظه اشتیاقشون بیشتر می شد. به کسی که کنارم بود گفتم چه قدر خوبه که آدم این قدر رئیس جمهورش رو دوست داشته باشه, حسی که 4 ساله تجربه نکردیم!!
جالب تر از اون ادامه برنامه تا تو خیابون بود انگار هیچ کس دلش نمی خواست بره خونه!
راستی اثر هنری میرحسین رو در خیابون ولیعصر( کنار فرهنگستان هنر) دیدید؟ رواق هنر ایران. به نظر من که فوق العادست. تلفیقی زیبا و هنرمندانه از هنر اسلامی و ایرانی. شاید شمای خوبی باشه از عقاید میرحسین!
ReplyDeletehttp://iranehmosalman.persianblog.ir/post/26
ReplyDeleteاینو بخون.. تو چی میگی؟!
من که نفسم تنگ شد..بی عفتی!!دریدگی!!
انضباط مالی یعنی چی؟ بیا سر هم دیگه رو کلاه نذاریم، من به عنوان کسی که به میر حسین رای میده و کمی اقتصاد خونده، خیلی خودمونی میگم بی شک این آقا هیچ برنامه اقتصادی مشخص و مدونی نداره!!! و اسفناک تر از اون بی شعورترین اقتصاد دان ایرانیه که مشاور اقتصادیشه! بی شعورترین یعنی مشاورای اقتصادی احمدی نژاد صد پله از اون بالاتر بودن؛ فقط دعا کنیم که فرشاد مومنی همه کاره تیم اقتصادیش نشه!
ReplyDeleteدر ضمن من همچنان به روحیه باز میرحسین دلخوشم تا در عرصه اقتصادی بیاد از آدم های لیبرال تر هم کمک بگیره؛ وگرنه افکار اقتصادی فرشاد مومنی هنوز همونه و هیچ تغییری نکرده...
ReplyDeleteامیر حسین خان عزیز
ReplyDeleteمعادلاتی که در مورد اقتصاد گفتی معقول به نظر میرسد . نکاتی چون انضباط مالی هم بسیار متین . اما خدا شاهد است احمدی نژاد هم حاظر است با طیب خاطر این معادلات را به عنوان فرمول بپذیرد و به عنوان شعار و برنامه هم اعلام کند . کما اینکه این شعار مسخره مبارزه با مفاسد و مافیای اقتصادی هم در همین حدود است . اما بنده کمترین فکر میکنم که احمدی نژاد نمی خواهد و موسوی نمیتواند توجه خود را به این فرمولهای کمابیش بدیهی معطوف کند . چرا ؟ گمان میکنم چون گره کار در ساختار قدرت و مکانیسمهای سیاسی است . تا وقتی که نهادهای مدنی و دمیوکراتیک گسترش نیابند و قدرتمند نشوند هیچ قدرتی نه شفاف عمل میکند و نه با فساد مبارزه میکند و نه انضباط مالی تن میدهد . چون اساسن کسی نیست که از او سوال کند . و در ایجاد زمینه فعالیتهای مدنی و آزاد سازی فضای سیاسی من که به کروبی امتیاز بیشتری میدهم .
نکته آخر در پرانتز اینکه اصلا به نظر من خصوصی سازی شعار مسخره ایست که نمیدانم کدام شیر پاک خورده ای در دهن این جماعت دولتیون انداخته و ولش هم نمی کنند . به خدا نیازی نیست صنایع عظیمی چون مس و آهن و معادن ذغال سنگ و .... حراج شود . با
باز هم امیر حسین جان عزیز - گرچه من هم به تفکرات موسوی احترام می گذارم اما باید عرض کنم . دوران جنگ با هیچ دوران دیگری قابل مقایسه نیست و در این یک زمینه نمی توان آن را به عنوان کارنامه موسوی شناخت . چون در دوران جنگ تقریبا تمام صنایع متوسط و بزرگ دولتی بود و کل تجارت خارجی هم دولتی بود . دولت هم پولی را برای توسعه اقتصادی به بازار تزریق نمیکرد ( البته پولی وجود نداشت که تزریق شود ) و در نتیجه اصلا برنامه توسعه وجود نداشت . در واقع اقتصادی به معنای واقعی اصلا وجود نداشت و تنها قدرت سیاسی با تسلط بر تمام منابع موجود به تقسیم این منابع برای دوام آوردن مملکت در دوره محدودی اقدام میکرد و ته کشیدن این منابع نیز عامل بسیار مهم پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران بود .
ReplyDelete