موج سبز امید

دخترک جلوتر از من به سرعت از خیابان رد می شود.چیزی در راه رفتنش توجهم را جلب می کند،متفاوت است،می گردم دنبال دلیل تفاوت،قدم هایم را تند تر می کنم.نزدیکش که می شوم می بینم به مچ هر دو دستش روبان سبز بسته و دارد با غرور گام بر می دارد،غرور از اینکه دارد کاری انجام می دهد،که مفید است که عضوی از موجی است که امید آفریده اند...همین است همین امید فرق ماجراست.همین امید که مدت ها گمش کرده بودیم و حالا این نسل که در دوران دوم خرداد کمتر از ده سال سن داشت دارد باز می آفریندش...ما به این موج سبز امیدواری محتاجیم