روز سوم

١-بعضی از دوستان آمده اند در کامنت ها و در کودتا تشکیک کرده اند.در واقع مانند رییس دولت ما را متهم کرده اند که جنبه پذیرش شکست را نداشته ایم.قضیه خیلی ساده است:اگر این طور است چرا دولت تن به باز شماری آرا  نمی دهد؟چرا نتیجه نهایی آرای کانهو نظر سازی ایرنا در یک شب مانده به انتخابات است؟چرا نتیجه آرا بی هیچ تغییری به صورت یک خط صعودی داشت بالا می رفت؟چرا جاعلین وزارت کشور حتی انقدر خلاق نبودند که آرای باطله را اعلام کنند و بعد از اعتراض ها تازه یادشان آمد؟چرا پیامک ها را قطع کردند؟چرا روزنامه ها را توقیف کردند؟و هزار و یک چرای دیگر...این یک کودتاست.علیه جمهوریت در ایران کودتا شده و هر اتفاقی بیفتد،حرفمان را پیش ببریم یا نبریم ما باید به یاد داشته باشیم با دولتی نامشروع طرفیم که رای ما را و حق ما را دزدیده است

٢-چه باید کرد:هر کاری جز خشونت،هر کاری جز حضور کور خیابانی؛تجربه سال های شصت را که یادمان نرفته؟تجربه هجده تیر را چطور؟بلاهت مجاهدین در اعمال خشونت کور، فضای کشور را برای یک دهه به طور کامل امنیتی کرد،اشتباه ما در هجدهم تیر فرصت هر گونه امتیاز گیری را سلب کرد.باید کم هزینه ترین راه حل های اعتراض مدنی را در پیش بگیریم.نماد های سبز را به همراه خود داشته باشید،از رییس جمهور خطاب کردن رییس دولت کودتا اجتناب کنید،به نوشتن،به اعتراض به اطلاع رسانی ادامه دهید،در تجمع هایی که از طریق رهبران جنبش سبز فراخوان می شود شرکت کنید،از همه مهمتر این موج تکبیر ساعت نه شب را با قدرت و قوت ادامه دهید،هر کاری بکنید جز ناامید شدن

٣-ما برانداز نیستیم،ما حافظان جمهوریت نظامیم.با هیچ شعاری علیه نظام همراه نشوید.حتمن حتمن مرز بین دولت و نظام را در شعار ها رعایت کنید.ما اصلاح طلبیم؛حتی اگر نتوانیم تغییری در نتیجه کودتای نرم اقتدار گرایان بدهیم باز هم اصلاح طلب می مانیم.باید اصلاح طلب بمانیم.بدیهی است بعد از چنین کودتایی راه اصلاحات دیگر از صندوق های رای نمی گذرد اما با هر تاکتیکی،نباید از یاد ببریم که استراتژی ما اصلاح طلبی است.خشم تان را مهار کنید و اصلاحات ایرانی را پیش ببرید

پی نوشت:بعضی از دوستان هوادار جبهه اصلاحات در کامنت ها مطالبی می گویند که به نظرم نادرست است.فلانی گفته عمویش دیده ۴ نفر به رییس دولت کودتا رای داده اند هم شد حرف؟شد استدلال؟بیایید من هزار نفر را به شما نشان بدهم که با تمام کس و کارشان به میرحسین رای داده اند.دوستان من! به نظرم انتقاد در این شرایط که ما محتاج اتحادیم دقیقن مثل این می ماند که وسط مجلس ختم در مورد ایرادات شخصیتی میت نطق کنیم.فضای احساسات عمومی را در نظر بگیرید و کمی رعایت کنید.همه جریحه دار شده ایم و شاید کمی همراهی با این احساسات حتی اگر نظر مخالف داریم نوعی احترام گذاشتن به روح جمعی باشد.بدیهی است هر کامنت خصوصی اینطوری که بگذارید روی چشمم می گذارم و جواب می دهم