ما باید باز یک ملت شویم

دیشب که همایش حامیان احمدی نژاد در مصلا تمام شده بود و آنها به خیابان ولیعصر آمدند توجه ام به این مساله جلب شد که خیلی هاشان در قالب رایج بسیجی و حزب اللهی نمی گنجیدند.اکثریت قریب به اتفاق آن آدم ها از طبقات فرودستی بودند که احمدی نژاد را باور کرده اند نه چون سیب زمینی بینشان خیرات کرده یا بهشان سهام عدالت داده بلکه چون حس می کنند او با طرز پوشش و گفتار و رفتار دارد به طبقات فرودست هویت می دهد،دارد آنها را نمایندگی می کند،برایشان احترام قائل می شود.در همین راستاست که تقسیم سیب زمینی دولت یا چندر غاز سود سهام عدالت توزیعی توسط محمود احمدی نژاد را نه به عنوان صدقه یا رشوه برای رای که چون شاهدی بر اهمیت قائل شدن او برای اقشار فرودست تلقی می کنند و به جان می پذیرند

دیشب حس می کردم ما ملتی دو پاره شده ایم.من و امثال من فاقد زبان مشترک با ان آدم هایی هستیم که دیروز از مقابلم می گذشتند و رنج را در صورت خیلی هاشان می شد دید.حس کردم ما امکان دیالوگ با هم را از دست داده ایم.گسلی وجود دارد میان خواسته ها و نیاز های ما با ترجیحات و دلخوشی های آنها...امیدوارم برنده این انتخابات میرحسین موسوی باشد چون حس می کنم او با تاکیدی که بر طبقات مستضعف و قشر ضعیف دارد -و این امر را با رفتار هشت سال نخست وزیریش ثابت کرده است- می تواند کمی ما را و آنها را به هم نزدیک کند.جوری که شاید هشت سال دیگر آنها به ما نگویند سوسول،ما بر سرشان فریاد نزنیم بی سواد

کمی کلان بنگریم این گسل می تواند برای طبقه متوسط مرگبار باشد.این طبقه فرو دست می تواند پیاده نظام خطرناکی برای هر ایده توتالیتر در ایران شود،آنها می توانند با بی اطلاعی معصومانه شان هم ما و هم خودشان را نابود کنند.طبقه متوسط حالا و امروزه فاقد رسانه و امکان برای آگاه سازی آنهاست اما شاید یک دوره چهار ساله زمامداری مردی که هم به ما و هم به آنها اهمیت می دهد کمک مان کند باز هم یک ملت باشیم:مثل ٢٢ بهمن پنجاه و هفت،سوم خرداد شصت و یک و یا دوم خرداد هفتاد و شش...ما باید باز هم یک ملت شویم:بخاطر ایران،بخاطر خودمان!