کتاب ها و زن ها

١-ماشین کلیمانجارو:کتاب ها و زن ها باید به هم شباهت داشته باشند.بعضی هاشان سریع جذبت می کنند،خوشت می آید،درشان غرق می شوی و خیلی زود خیلی زود می فهمی که هر چه که بوده در همان فصل اول یا معاشقه نخست تمام شده و رفته پی کارش.دیگر می توانی هم سیر ماجرای کتاب را حدس بزنی،هم شکل زندگی آن زن را و این آغاز ملال است.

٢-برنده تنهاست:بعضی هاشان-کتاب ها و زن ها را می گویم-مفتونت می کنند با زرق و برق.جذب می شوی چون تصویری با شکوه می بینی و شکوه همیشه روح مرد را به تعظیم وا می دارد.کمی و فقط کمی زمان لازم است که تا بفمی این یک سراب است.نه کتاب بلد است قصه اش را از خلال آن زرق و برق درست تعریف کند و نه زن می تواند زنانگیش را بی تجمل تاب آورد و این زمان ترک است

٣-در انتظار تاریکی،در انتظار روشنایی:اما وقت هایی هست که جذابیت کم کم به تو عرضه می شود،انگار میان لابیرنتی قرار گرفته ای و صدایی زنانه تو را به خود می خواند که با من بیا،چشم هایت را ببند و بیا...در هر صفحه،در هر دیدار،چیزی هست برای شگفت زده کردن تو،جذابیتی اجدادی که هرگز تمام نمی شود که هرگز تمام نمی شوی.این وقت ها باید منتظر باشی برایت آسان شروع نشود،نازی زنانه پشت هر کلمه پنهان باشد و همزمان برایت زمزمه کند اگر می خواهیم اغوایم کن و بگذار اغوایت کنم.تانگوی دو نفره میان خواننده و کتاب؛مرد و زن، از یک چنین جاهایی احتمالن آغاز می شود و این هنگام وجد است